Niet langer onder de kapstok

Jonge maker Sanne Schuhmacher speelt Hoe twee mensen in één bed passen in theater VIER. De sfeer is er huiselijk en het onthaal uiterst warm. De intimiteit van dit theater past goed bij de sfeer van deze voorstelling, waarin Sanne de vraag onderzoekt in hoeverre het mogelijk is om echt samen te zijn.
Hoe twee mensen in één bed passen is een kleinkunstvoorstelling. Sanne speelt harp, zingt intieme liedjes en vertelt verhalen.  

De voorstelling begint met een lied. Sanne zingt over het loskomen van zichzelf uit de baarmoeder. Al bij onze geboorte transformeren we van een 'samen één mens' naar een 'alleen mens'. En daar komen we nooit meer vanaf.

Konden we maar een tweepersoonslijf zijn. Eén lijf met twee harten, vier benen, vier armen, twee neuzen, twee monden. Want hoe kun je nu echt samen zijn? Ik voel, denk, proef, ruik en zie immers alleen maar wat ik voel, denk, proef, ruik en zie. Ik weet niets over wat jij proeft.

Sanne vertelt vervolgens over zichzelf als vijfjarig meisje dat zich op feestjes graag verstopt onder de kapstok en lang geen hallo durft te zeggen tegen andere mensen. Ze laat zichzelf verdwijnen. En als 'alleen mens' kan het zomaar gebeuren dat je maandenlang dood in je huis ligt, zonder gevonden te worden.

Maar als we altijd samen zijn, hoe moet ik je dan missen?

Sanne heeft met Hoe twee mensen in één bed passen een heel mooie tekst geschreven. Het is beeldend, ontroerend en grappig. In combinatie met haar voordracht is er weinig meer nodig om geboeid te blijven luisteren. Sanne is een ware verteller met een goed gevoel voor timing en articulatie. Ze weet je daardoor moeiteloos mee te nemen in zowel haar gesproken, als haar gezongen tekst.

De overgangen tussen de liedjes en de verhalen zijn hier en daar iets te theatraal. Dit leidt dan af van de intimiteit van haar verhaal.

Maar er is ook gebruik gemaakt van theatraal sterke elementen. Het licht van de lantaarnpaal, dat niet meer is dan een zaklampje, en de scene waarin Sanne met alleen haar handen in haar schoot een heel verhaal weet te visualiseren werken beide heel goed. Deze minimale middelen met grote zeggingskracht passen goed in het intieme karakter van de voorstelling.

Jong talent

Als alle aanwezigen nu aan zeven mensen iets over haar zeggen. En als die zeven mensen dat ook allemaal weer doen, dan bereikt ze misschien zomaar ineens Matthijs van Nieuwkerk. “En dan kan het snel gaan”. Wel jammer dat, als zij dan in Carré staat, haar toekomstige vriend een 'alleen mens' moet zijn.

Toch verdient Sanne het dat aan deze oproep uit Hoe twee mensen in één bed passen gehoor wordt gegeven.