De muzikale inspiratie van Anouk Platenkamp
Anouk Platenkamp is harpiste en volksmuzikant. Begonnen als klassiek harpiste, ontdekte ze aan het einde van haar studie de folk. Er ging een wereld voor haar open, die haar tot op de dag van vandaag weet te boeien en te inspireren.
Anouk heeft in heel Europa op harpfestivals gespeeld en gedoceerd en was de eerste harpiste die een solo-cd met Nederlandse folk uitbracht. Ze maakt zich hard voor de folk-/Keltische harp, een instrument met een eigen klank en repertoire, en heeft zich hier ook volledig in gespecialiseerd. Naast haar solocarrière speelt ze in de bands Faerydae (wereldfolk met, naast harp, ook didgeridoo, fluiten en viool) en Voddemoer (Nederlandse folk).
Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden?
Eh…, ik was drie jaar oud toen ik zei dat ik harp wilde spelen, dus geen idee meer. Het enige wat ik weet is dat het echt de harp moest zijn, een ander instrument wilde ik niet aan beginnen. De klank van de harp boeide me, en ik vond het leuk om te leren spelen en om op het podium te staan. De wereld van muziek die ik luisterde (hardrock/alternative) stond wel enorm ver af van wat ik zelf speelde (klassiek), en ik had ook niet direct voorbeelden van harpisten die ik geweldig vond.
Een veel bewustere keuze was het om folk te gaan spelen. Doordat ik gevraagd werd om in een folkbandje te spelen, ging ik ook muziek luisteren, er ging een wereld voor me open. In eerste instantie was dat Ierse folk, toen ik het nummer Arthur McBride hoorde in de versie van Paul Brady was ik daar helemaal weg van. Ik heb het nummer in het begin grijs gedraaid. Een beetje opstandigheid/protestsong daar houd ik van, en in dit nummer zit dat prachtig verpakt in een mooi verhaal. Het boeide me mateloos en heeft de wereld van de folk voor me geopend. Dat is een muzikale wereld waarvan ik nog altijd blij word en die me blijft inspireren.
Welke artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Er zijn een paar Europese harpisten die ik enorm bewonder en van wie ik door de jaren heen veel geleerd heb. Op folkgebied was dat de Bretonse harpist Tristan le Govic. Hij was bij me op bezoek omdat ik een workshop en concert georganiseerd had voor hem, en hij vroeg me “maar wat ken je dan aan Nederlandse volksmuziek?”. Ik moest hem in eerste instantie het antwoord schuldig blijven, tot ik aan het einde van het weekend ineens bedacht dat Al die willen te kaap’ren varen toch echt een Nederlands volkslied is. Na dat weekend ben ik op zoek gegaan naar Nederlandse folk en dat heeft me wel gebracht waar ik nu ben.
In de Europese folk-harp-scene zijn zo nog een aantal harpisten met een heel eigen stijl: Rachel Hair, Erik Ask-Upmark, Cheyenne Brown, Adriano Sangineto. Stuk voor stuk zijn zij met volksmuziek bezig in hun eigen stijl. Toen ik zelf begon met Nederlandse muziek arrangeren heb ik veel naar hen geluisterd en geprobeerd om in hun stijl te arrangeren, om zo te ontdekken wat mijn eigen stijl is.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Er zijn veel concerten die dat deden, maar vorig jaar hoorde ik de Noorse band Gåte in Zweden tijdens het Urkult Festival. Dat hele festival was geweldig, maar die band vond ik echt zo ontzettend goed. De sfeer was er natuurlijk ook naar, door de ligging van het terrein en het vakantiegevoel. Ze stonden met zoveel energie op het podium, alle bandleden hadden een eigen stijl, maar samen vormden ze één geheel. Het moment waarop de zangeres haar microfoon weg deed en onversterkt een stuk zong, bezorgde me echt rillingen, prachtig gewoon.
In kleine setting was het vorig jaar nyckelharpiste Emilia Amper die indruk maakte. Ik weet natuurlijk dat ze goed is, maar de manier waarop ze heel ongedwongen op het podium zat, stukjes vertelde bij de muziek en daarna met veel uitdrukking speelde. Het raakte me.
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren?
De plaat False Lankum van de Ierse band Lankum is echt een enorme aanrader. Zij spelen veel traditionals, maar op zo’n eigen manier, helemaal te gek! Hun concert in Paradiso was trouwens ook mooi dit jaar, ik kijk ernaar uit om ze weer te horen.
Maar ik zou het toch zonde vinden als iedereen nu alleen maar nieuwe platen gaat luisteren. Ik heb de afgelopen jaren heel veel mooie tweedehands platen gekocht, op vinyl, met Nederlandse folk. Mocht je de kans krijgen om een plaat van Wargaren of Wolverlei op de kop te tikken, dan zou ik dat zeker aanraden! (Tip: Vinylarchief in Nijmegen heeft ontzettend veel Nederlandse (en andere) folk).
