Klassieke tranentrekker

Het inmiddels klassieke verhaal 'Love Story' gaat over de gedoemde liefde tussen de rijke Harvardstudent Oliver en de arme muziekstudente Jenny. Ik ben benieuwd naar deze Nedelrandse versie. In eerste instantie heeft ‘Love Story’ een flinterdunne verhaallijn, maar musicalgigant Joop van den Ende dikt het aan door er vooral veel emotie aan toe te voegen. Het publiek verlaat de zaal met de zakdoeken nog in de hand.

Door de klassieke verhaallijn en de zoetsappige poster – de twee geliefden Oliver en Jenny omarmd in de sneeuw – verwachtte ik een hoog ‘all you need is love’- gehalte, met een overvloed aan liefdesliedjes, begeleid door een bombastisch orkest. Deze verwachting werd in de versie van Van den Ende al gauw de kop ingedrukt. Een kwartet van viool, piano, cello en contrabas begeleidde de ingetogen liedjes, over vooral natuurlijk de liefde maar ook teleurstelling, die prachtig bezongen werden door hoofdrolspeler Freek Bartels en Celinde Schoenmaker. Niets van teveel aan pathos, maar Van den Ende heeft het klein en intiem gehouden.

Het verhaal speelt zich af in korte scènes, maar de handelingen volgden elkaar snel op. Een strak samenspel tussen Freek en Celinde zorgde ervoor dat de voorstelling liep. De tijdsduur van de voorstelling was kort, het duurde één uur en 45 minuten, zonder pauze waardoor je de aandacht erbij hield. Met als einde geen gelikt feelgood-moment, maar een rauw randje. 

Wat:      Love Story , met Freek Bartels en Celinde Schoenmaker
Waar:    Stadsschouwburg Nijmegen, Keizer Karelplein 32h
Wanneer: 01-02-2014
Foto's: Website