Het Museum voor Verzet tegen de Werkelijkheid

Het gebeurt niet vaak dat iets op cultureel gebied in de stad of regio de landelijke of internationale pers haalt. Anders is het met het Vrijheidsmuseum WO2 waar al zes jaar naar wordt onderzocht, of beter, gezocht. Er is al een miljoen uitgegeven aan haalbaarheidsonderzoeken, kleurrijke presentaties, expert meetings en andere bijeenkomsten, maar geen enkel verslag laat een goed onderbouwd en overtuigend plan zien. Tot dusver is het vooral een projectie waarvoor de Cultuurspinnerij in de Vasim zou moeten wijken. Ondanks het gebrek aan draagvlak, ruziënde deelnemende musea die al een oorlogsmuseum met problemen hebben, geen sluitende begroting en geen uitzicht op een sluitende exploitatie, zijn de betrokkenen er heilig van overtuigd dat het allemaal goed gaat komen. Op 12 november beslissen Provinciale Staten Gelderland of men ermee door gaat. Wordt het gezond verstand gebruiken of toch stug vasthouden aan iets dat geen stabiele fundering en een onzekere toekomst heeft?

Afgelopen dagen meldde de voorzitter van het v(eteranen)fonds Ton Heerts dat zij hun toegezegde zes miljoen euro zouden intrekken. Het duurde allemaal veel te lang en de politiek zou eigenlijk achter het plan moeten staan en niet zeuren. Maar dat doen ze dus niet, de partijen zijn teveel bezig met het redden van hun eigen hachje, en er is dus weinig reden om vertrouwen te hebben in de voorliggende plannen. Op eerdere bijeenkomsten werd gezegd dat men erin moest geloven, omdat anders zo'n ambitieus project niet kan slagen. Het tekent de onhoudbaarheid van zulke pretentieuze projecten, waar niet goed over is nagedacht. Er is weliswaar aantoonbaar helemaal niets dat derden kan motiveren om het project te steunen, maar als je gelooft in iets dat niet bestaat komt het toch allemaal goed. Het gedroomde museum moet vooral jongeren en toeristen trekken en een beleving worden waarin de ‘Boulevard voor de Vrijheid’ centraal staat. In de presentaties heeft men tussen de oorlogsparafernalia zelfs hoekjes gereserveerd voor mensenrechtenorganisaties, zonder dat deze iets is gevraagd. Ook rekent men erop dat het project omarmd wordt door creatieve ondernemers en culturele instellingen in de stad, die al jaren geteisterd worden door bezuinigingen.

In de Gelderlander pleit voorzitter Dijkstra van de stichting Vrijheidsmuseum WO2 er echter voor stug door te gaan met de plannen. Via lobby en kongsi weten de regionale bobo's natuurlijk hun belangen en posities veilig te stellen en wethouder Veldhuis (SP) en de lokale afdelingen van PvdA en D66 denken dat het toch doorgaat. Dijksma is ook voorzitter van de Stadsregio (voorheen KAN) en was tot de benoeming van Bruls waarnemend burgemeester van Nijmegen. Er werken ondertussen al mensen voor de stichting Vrijheidsmuseum WO2 en er zijn freelancers en ambtenaren betrokken bij de planontwikkeling. Het gaat om imago en prestige en vooral om toerisme, de gedroomde innovatieve sector in de provincie Gelderland, waarvan men hoopt dat het ooit het Normandië van Nederland zal worden. Het typeert het gekunstel van een college dat de afgelopen jaren een beleid met ketens en vage doelstellingen bij beschikbare plannen heeft gezocht, in plaats van concrete plannen die een inspirerende visie, helder beleid en dito doelstellingen ondersteunen. Men had natuurlijk ook een miljoen euro kunnen uitgeven aan een onderwijsprogramma om het afbrokkelen van historisch besef onder jongeren tegen te gaan, maar dat staat blijkbaar niet op de radar van het vfonds en de betrokken partijen. Dat lukt ook alleen maar als je je prioriteiten op orde hebt, werkelijk visie toont en echt iets wilt bijdragen aan de samenleving en juist niet stug wilt blijven vasthouden aan een luchtkasteel.