De Nijmeegse Esther Croezen zong op 4 februari 2024 de sterren van de hemel in de Thiemeloods. Begeleid door pianiste Cecile van Duinhoven gaf de veelzijdige sopraan met het programma Aardse magie een staaltje van haar kunnen op klassiek gebied ten beste. Benieuwd hoe het klassieke repertoire haar afgaat toog ik naar de Thiemeloods. 

Nog maar kortgeleden, december vorig jaar, verraste sopraan Esther Croezen de bezoekers van de Thiemeloods met een gastoptreden in een concert van Rood Adeo. Ze bracht lichte muziek ten gehore, zoals Franse chansons en bekende tunes als Send in the clowns en Walking in winterwonderland. In Aardse magie verrast Esther met klassiek repertoire, met dromen, natuur en magie als verbindende factor. Begeleid op de vleugel door haar vaste pianiste Cecile van Duinhoven zingt ze onder andere impressionistische liederen van Fauré, Poulenc en Kurt Weill, en aria’s uit Tosca, Rusalka en Le Nozze di Figaro. Als een geroutineerd causeur praat ze de teksten aan elkaar.  

Esther beheerst het allemaal

Het was een aangename verrassing. Van vrolijk en dromerig tot melancholisch en smartelijk, Esther beheerst het allemaal. De eerste aria, L’ho perduta uit Le Nozze di Figaro van Mozart, was ook het eerste stuk dat Esther en Cecile indertijd samenspeelden, zo vertelt ze. Fauré’s Les berceaux verhaalt van vertrekkende schepen en vrouwen die huilend op de kade achterblijven. De schepen, ondanks hun zwaarte, tegengehouden door de wiegjes (berceaux) van de kinderen. Het vertrek is niet gemakkelijk, noch voor de vrouwen, noch voor de mannen. Je voelt het deinen van de schepen en het schommelen van de wiegjes, leeft mee met de zwaarmoedige mannen en de weeklagende vrouwen.

Het lied Après un rêve, eveneens van Fauré, gaat over een droom waarin alles mooier lijkt dan het is. ‘Jouw ogen zijn zachter, je stem puur. Maar helaas, droef ontwaken vanuit die droom. Het is allemaal wat minder in de werkelijkheid. Ik begrijp dan ook niet goed dat het veel wordt gezongen op bruiloften, waaronder die van Harry en Megan’, bekent Esther. Maar het lied is prachtig.

Esther Croezen - foto © Eduard Bakker

Kurt Weill

Een favoriet van Esther: Kurt Weill. Zijn lied Youkali gaat over een gedroomd eiland, over al onze dromen, al onze verlangens daar op het eiland, maar het eiland bestaat niet. Het lied is oorspronkelijk gecomponeerd als instrumentale tango, de tekst er later aan toegevoegd. Weill schreef het lied in 1934, toen hij, nazi-Duitsland ontvlucht, in ballingschap in Parijs verbleef.

Weill’s lied Je ne t’aime pas laat de toehoorder in verwarring achter. Houdt zij echt niet van hem? De twijfel besluipt je. De melancholie kruipt onder je huid. 

Niet met droge ogen

Alfonsina y el mar van de Argentijn Ariel Ramírez is zo prachtig; je kunt het bijna niet met droge ogen aanhoren, Esther evenmin. Ze vertelt dat ze het een keer niet uit kon zingen, zo aangeslagen was ze. Het lied verhaalt op tedere wijze over de laatste tragische levensuren van de ernstig zieke Argentijnse dichteres Alfonsina Storni, die de zee inloopt, naar diep water, langs een pad van gesmoord verdriet, haar zelfverkozen dood tegemoet. 

Bitter lot

Natuurlijk moet je liederen als deze vaak zingen voor je ze kunt vertolken, wat thuis niet onopgemerkt blijft. Esther’s zesjarige dochter: ’Mam, zing eens een ander liedje!’ Haar driejarige zoontje daarentegen zingt mee; zo klinkt uit zijn kindermond de verzuchting ‘oh, bitter lot, oh bitter lot!’. In het Italiaans, gelukkig.

Esther Croezen - foto © Eduard Bakker

Sterk optreden

Het was een sterk optreden van Esther en Cecile daar in de Thiemeloods. Echt genieten. Esther zingt met een krachtige stem en pakt lastige intervallen feilloos. Haar vibrato is intens. Daar zou ze wat meer mee kunnen spelen voor nog verfijndere nuance in haar vocale expressie, hoewel dat natuurlijk ook een kwestie van smaak is. 

Dat het podium ook klassieke liederen op het programma heeft is een aanwinst voor liefhebbers van het genre. 

Toekomstplannen

En Esther’s verdere carrière? Wat zijn haar plannen? Haar Engelse docent benadrukt: ‘Don’t have your fingers in too many pies’. Met andere woorden: doe niet te veel tegelijkertijd. Esther neemt zijn advies ter harte. Ze gaat zich richten op klassieke muziek en muziek die daar mooi bij aansluit. Het plan is het eigen repertoire in die richting verder te ontwikkelen en dit jaar veel op te treden. Ik kijk ernaar uit! 

Over Esther

Niet verwonderlijk, Esther Croezen zong in haar jeugd graag en vaak – hoe zou het ook anders kunnen met zo’n bijzondere gave. Maar een zangcarrière kwam relatief laat op haar pad. Een muziekschool heeft ze nooit bezocht. Tot voor kort las ze geen noten. Op de middelbare school vatte ze liefde op voor Franse chansons en later ook voor jazz. Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot fysiotherapeut, het vakgebied waarin ze nog steeds werkzaam is. Voor een carrière in de muziek durfde ze niet te gaan, toen nog niet. 

Tot zo’n vier jaar geleden. In Amsterdamse cafés zong ze Franse chansons en jazz. Op bezoek bij vrienden in Frankijk, waar in hun tuin een koor oefende, spoorden deze haar aan: je bent toch sopraan, waarom zing je niet mee? Dat deed Esther. De dirigent, de Engelsman Andrew Field, zelf professioneel operazanger, was onder de indruk van haar zangstem. Ze kwamen overeen dat hij Esther als zangdocent in haar muzikale ontwikkeling zou begeleiden. Vanwege de afstand – Field woont in Zuid-Frankrijk – en vanwege covid, gebeurde dat vooral via skype. Zijn adviezen hebben Esther veel gebracht. 

In diezelfde periode ontmoette Esther bij een optreden op een muziekevenement Cecile van Duinhoven. Ze raakten in gesprek, ontdekten raakpunten in hun muzikale belangstelling: tango, jazz, klassiek. Cecile bood aan haar te helpen met noten lezen, waaraan Esther net begonnen was. Het klikte zo goed tussen beiden dat Cecile sedertdien Esther’s vaste begeleider op de piano is.