Hoe Ruben Drenth geen Rolling Stone is

Weer zo’n bijzonder concert in Brebl: een kleine verzameling mensen in dat sfeervolle bovenzaaltje in de voormalige Honig-fabriek. Als een huiskamerconcert, maar dan met heel goede muzikanten. Dat is al veel. Het Ruben Drenth Trio speelde. Niet de Stones.

De formatie rond trompettist Ruben Drenth, die tevens, naar bleek, gitarist is, speelde nummers van hun recente CD How To Gather Moss, waarop nummers staan met titels als Ruby Tuesday, Under My Thumb en Lady Jane. Ja, deze muziek is geïnspireerd op de Stones. Ruben Drenth is liefhebber en kenner van hun werk, vertelde hij tussen de nummers door tegen publiek. En dat ‘verzamelen van mos’ komt dus van de Engelse uitdrukking: ‘A Rolling Stone does not gather moss’ oftewel: blijf in beweging.

(de tekst gaat onder de foto's verder)

Stones in je huiskamer

Heeft een concert van Drenths trio in Brebl het effect alsof Ron, Keith en Mick zelf in je huiskamer staan? Geenszins. De nummers met dezelfde namen als die van de Stones… ze bevatten soms een stukje van een lick of riff van dat Stones-nummer. Tijdens het concert maakte Drenth er een puzzeltje van: ‘Wie hoorde om welk nummer dit ging?’ Vaak kunnen mensen het wel thuisbrengen. En verder schreef Drenth nummers over de Britse superband, zoals over Mick Taylor, die in de ‘golden years’ van de band gitarist was, de opvolger van de overleden Brian Jones.

Leuk stel montere jongens met skills

Intrigerend genoeg: waar de Stones staan voor wilde energie, eenvoudige akkoorden, ruige rock and roll, daar hoort Drenth een interessant thema. Dat snijdt hij eruit, bekijkt het aan alle kanten, improviseert er omheen, laat er zijn conservatoriumkennis op los en plaatst het in een jazzy thema. Dat voert het trio vlekkeloos uit. Met Mees Siderius, uitstraling nerdy buurman, trefzeker en virtuoos op drums en vibrafoon. Met Jeroen den Daas, blozend fris als een bakkersknecht, lekker plukkend op zijn contrabas. Een leuk stel montere jongens met skills. Nijmegen beleefde de primeur, vertelde Drenth, van hem op een podium live op gitaar in twee nummers. Dat bracht hij er uitstekend vanaf.

Stiff upper lip

Maar als Mick, Keith en Ron nu eens na een rondje Nijmeegse kermis zouden zijn afgezakt langs de Waal om in Brebl aan te spoelen? Het zijn beschaafde Britten, in de kern, toch? Met een brede belangstelling voor muziek en grote tolerantie. Ik zie de drie heren-op-leeftijd na afloop met een stiff upper lip groetend de deur weer uitlopen, Let it Bleed. Maar ik kan me ook voorstellen dat ze met dingen zouden zijn gaan gooien, op zoek naar Emotional Rescue.