Het wonder van de menselijke bevalling met Sages-Femmes ★★★★
Léa Fehner’s nieuwe film Sages-Femmes (Vroedvrouwen) gaat over verloskundigen die worstelen om hun werk te doen in een systeem dat hen onderwaardeert. De film lijkt behoorlijk actueel in een wereld waar zorgmedewerkers eerst helden waren maar na de coronapandemie al snel vergeten werden.
Sages-Femmes gaat over de verloskundigen op de kraamafdeling van een Frans ziekenhuis. Sofia en Louise (Khadija Kouyaté, Héloïse Janjaud) zijn net afgestudeerde verloskundigen die al snel merken dat het werk in het ziekenhuis emotioneel, mentaal en moreel slopend kan zijn. We voelen makkelijk mee met hun stress door alle druk waar ze onder staan. De bevallingen voelen namelijk wel héél realistisch.
Sages-Femmes speelt zich af op de kraamafdeling van een niveau-drie ziekenhuis, waar alle risico- en spoedgevallen terechtkomen. Het leidt tot stressvolle situaties, met moeilijke keuzes binnen weinig tijd. Zo zien we een scène waarin binnen korte tijd zes vrouwen binnenkomen die met complicaties moeten bevallen. Er zijn niet genoeg handen om altijd bij iedereen een verloskundige in de kamer te hebben. Iedereen staat onder druk, waardoor het inschatten van risico’s alleen maar moeilijker wordt. Mensen die stress hebben maken wel eens fouten. Zoals een van de verloskundigen in de film zegt: “Verloskundige zijn is het mooiste beroep ter wereld. Je maakt mooie dingen mee maar ook de moeilijke tijden”.
Het realisme van Sages-Femmes komt doordat de film je naar echte bevallingen laat kijken. Zwangere vrouwen hebben zich opgegeven om mee te doen aan de film. Wanneer hun moment daar is, snelt de filmcrew naar het ziekenhuis om de beelden op te nemen. Naderhand speelden de desbetreffende stellen gedeelten van de bevalling na met de acteurs uit de film. Als je altijd het wonder van de menselijke bevalling hebt willen aanschouwen hoef je dus niet langer je eigen home video’s op te zetten. Nu kan je ook naar Sages-Femmes kijken.
Léa Fehner probeert een maatschappelijk geëngageerde toon aan te slaan door te laten zien hoe jaren aan neoliberaal beleid de Franse gezondheidszorg volledig heeft uitgekleed. Verloskundigen hebben nog maar weinig tijd om aandacht te geven aan iedere patiënt. Hierdoor zien ze belangrijke zaken over het hoofd, met ernstige gevolgen voor moeder en kind. Sages-Femmes doet ietwat denken aan de maatschappelijk geëngageerde films van de sociaal-realistische Britse filmmaker Ken Loach (Sorry We Missed You, The Wind that Shakes the Barley). Belangrijk verschil is dat, terwijl de geoefende Ken Loach dit op een subtiele manier weet te brengen, Fehner met deze film meer recht voor z’n raap is. Zo krijgen we door de personages precies uitgelegd wat er nou mis is met het Franse zorgsysteem, en eindigt de film met een scène waarin de verloskundigen met protestborden de straat op gaan. Wellicht kunnen we hier het verschil tussen de Britse en de Franse vorm van maatschappijkritiek in terug zien.
Conclusie: een aangrijpende film met een sterke boodschap. De plot van de film is weinig opmerkelijk, maar dit wordt gecompenseerd doordat de personages sterk zijn, en de situaties waarin ze terechtkomen realistisch aanvoelen. Ik heb alleen maar lof voor de keuze om gebruik te maken van beelden van echte bevallingen. Hierdoor krijgen we te zien hoe het werk van de verloskundigen er écht aan toe gaat. Ga vooral naar Sages-Femmes. Maar alleen als je maag sterk genoeg is!
