Verhalen met een absurdistisch randje

Nijmeegse kinderboekenschrijfster Tineke Honingh heeft altijd verhalen in haar hoofd. Zaterdag 24 maart presenteert ze haar tweede boek Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) in de kinderboekenwinkel op de Kannenmarkt in Nijmegen. Voor Ugenda voldoende reden om eens met Tineke te gaan praten.

Waarom schrijf je kinderboeken?
“Kinderen hebben zo’n fijne blik op de wereld. Volwassenen vergeten dat ze zelf ook kind zijn geweest. Ze verliezen een bepaalde naïviteit, creativiteit, openheid. Ze hebben meer schillen om zich heen. Ik lees zelf ook veel kinderboeken, of ja, ‘young adults’ zoals dat met een mooi Engels woord heet. Ze zijn meestal even goed geschreven als boeken voor volwassenen, alleen de hoofdpersoon is toevallig een kind.”

De hoofdpersoon van je nieuwe boek, Bo, is een spastisch meisje. Hoe kom je daarbij?
“Ik probeer met mijn verhalen en boeken altijd een onverwachte kant op te gaan. Zo is het leven namelijk ook: als je denkt te weten wat er gebeurt, loopt het allemaal heel anders. Omdat mijn hoofdpersoon spastisch is, verwachten veel mensen een zielig verhaal, maar dat is het niet. Ik hou van verhalen met een absurdistisch randje, niet voor de hand liggend. Mensen zijn ook niet goed of kwaad; ze zijn dat alles en meer.'
'Na mijn bevalling heb ik een tijd bekkeninstabiliteit gehad, en daarvoor ging ik naar de medische gym. Daar kwam ik een spastische vrouw tegen, in een rolstoel. Ik zag dat veel mensen om haar heen reageerden alsof ze geestelijk niet helemaal goed was. Ik verzin er dan meteen een heel verhaal omheen, dat doe ik altijd. Ik kijk om me heen en verzin personages en gebeurtenissen. Toen besloot ik om die vrouw eens te vragen hoe het voor haar is om niet altijd voor vol aangezien te worden. Ik sprak haar aan onder de douche en ze reageerde heel leuk. Ze bleek een spontane vrouw te zijn, die me honderduit vertelde hoe het is om spastisch te zijn en in een rolstoel te zitten. Zo kon ik mijn nieuwe hoofdpersoon creëren. Ik ga overigens nog steeds regelmatig bij haar op de koffie.”

Muziek speelde een grote rol in je vorige kinderboek Robbie’s songboek (2015). Is dat nu weer zo?
“Robbie heeft twee gitaristen uit een rockband als vader en die geven hem, zonder dat hij het weet, op voor een talentenjacht. Het boek eindigt met de bladmuziek voor de gebruikte liedjes, en ik kreeg destijds veel post van kinderen die die liedjes hadden geleerd. Dat vond ik toen heel leuk om te horen.'
'Ik hou zelf enorm van muziek, vooral van country. Ik ga vaak naar concerten en dan trek ik mijn cowboyboots aan. Ook moderne dans vind ik heel mooi. Ik zag laatst een dansvoorstelling op muziek van Radiohead en dan vind ik het heel knap hoe de dansers al die emotie over kunnen brengen zonder woorden.'
'In Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) speelt muziek niet echt een rol. Het gaat over twee kinderen met een geheim voor elkaar. Bo, de hoofdpersoon, verhuist en komt nieuw op school. Tom wordt door de juf aangewezen om haar te helpen, en hij hoopt dat ze er nooit achter komt waarom hij degene is die daarvoor aangewezen wordt. Je moet het zelf maar lezen om er achter te komen hoe zich dat ontwikkelt.”

Zaterdag 24 maart vanaf 16.00 uur presenteert Tineke Honingh haar nieuwe boek Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) in de Kinderboekenwinkel op de Kannenmarkt .