Stef Kamil is terug

Hij maakte de soundtrack van mijn studentenleven, met teksten als "I like to sit and cry in front of my tv", als de relatie weer eens uit was, of "Hey! My life is okay", als het beter ging. Donderdag stond muzikant en kunstenaar Stef Kamil Carlens in Doornroosje. Zou ik hem twintig jaar later nog steeds zo goed vinden?

Ooit richtte de Belgische Stef Kamil Carlens samen met Tom Barman de succesvolle popband dEUS op, maar verliet deze weer om zijn eigen Moondog jr te beginnen, later veranderd in Zita Swoon. Ik was fan. Een jaar of zes geleden had hij genoeg van het stramien studio-tournee-studio-tournee et cetera, en vertrok in zijn eentje naar Burkina Faso. Deze reis veranderde alles voor de veelzijdige kunstenaar. Ik verloor hem, met het ‘grote publiek’, uit het oog.

Hij volgde zijn eigen artistieke drijfveer en maakte tentoonstellingen, theater en volkskunstprojecten, en speelde samen met twee Burkinese muzikanten, die ook een lange tijd bij hem in België logeerden. Het ‘grote publiek’ bleef echter maar vragen wanneer hij weer eens gewoon liedjes ging spelen. Het was een tijdje geleden, maar vanavond staat hij er weer, op dat podium, met onder andere de muziek van zijn nieuwe cd. En ik ben daar natuurlijk bij.

Nieuw album

Stuck in the Status Quo is een tamelijk politiek album geworden, met teksten over de vluchtelingencrisis en de neiging van de westerse mens om te denken dat we vastzitten in de huidige situatie en dat er niets aan te doen is. Carlens wil dat tegenspreken en doet dat middels zijn muziek. Toch speelt hij vanavond ook nummers van eerdere albums, om zijn oude publiek niet van hem te vervreemden. Dat is misschien niet nodig…

Tekst gaat verder onder foto

Het grappige is dat hij zelf niet zo goed lijkt te weten wat hij met zijn oudere werk wil. “De mens twijfelt”, zegt hij ook tussendoor. Die oude nummers, met veelal teksten over ongelukkige liefde, luidt hij lichtjes ironisch in met verhaaltjes over “die man, die al de hele dag zit te wachten op een telefoontje van zijn geliefde”, of “die vrouw die om elf uur al terug is van het feest met haar nieuwe schoenen.” Totdat hij, zoals hij zegt, zo’n beetje het hele leven heeft behandeld.

Kwaliteit van de muziek

Opvallend in het algemeen is de beeldende kwaliteit van de muziek. Waar zijn teksten soms het cliché raken, zijn de arrangementen, met vreemde instrumenten als blaasbalgen en xylofoon-achtige instrumenten, wonderschoon. Het nummer dat volgens Carlens gaat over “lange stukken fietsen onder de lage luchten van onze lage landen”, brengt bijbehorende beelden moeiteloos op het netvlies. Ook de oude nummers hebben die kwaliteit.

De liedjes van de nieuwe cd brengt Carlens met veel enthousiasme. Harpiste en zangeres Alma Auer voegt iets eigens toe, en bassist Nicolas Rombouts, die ook in het voorprogramma speelde, verdient meer ruimte. Misschien is het niet meer nodig voor Carlens om zijn oude liedjes te spelen, als hij daar geen zin meer in heeft. Zijn nieuwe werk is goed genoeg. Een goede zanger is hij nog steeds en hij heeft veel te vertellen. Ik heb hem in ieder geval weer teruggevonden. Nu dat ‘grote publiek’ nog.

Stef Kamil Carlens staat op 25 februari nog in de Effenaar in Eindhoven.
Meer info: StefKamilCarlens