Vacature redactiecoördinator

Vol gas raast Black Label Society door Doornroosje

21 juni 2022 | Mitchell Koolen | Muziek

De Amerikaanse metalband Black Label Society met frontman gitarist Zakk Wylde werd op 14 juni in poppodium Doornroosje warm onthaald, direct vanaf het moment dat de eerste tonen te horen waren. Het publiek was al getrakteerd op een strakke set van Diggeth, het metal-’n-rolltrio’, dat meteen vol gas gaf.

Het trio Diggeth – bestaand uit Harald, Pebbles en Casper – lijkt gemaakt voor Doornroosje. Het brengt het podium tot leven evenals de sfeer in de zaal. De nieuwe single is net uit en in het najaar, oktober komen er maar liefst twee nieuwe albums. Na de opwarming (de term doet de band meer dan tekort) is er een korte pauze waarin het een en ander wordt, waarna het de beurt is aan Black Label Society.

Diggeth © Gerard van Roekel

Vanaf de eerste seconde steken Zakk en Dario Lorina al vuurwerk af tot grote waardering van de BLS Nijmegen Chapter; de trouwe fanbase is in groten getale aanwezig. Het geluid tijdens de eerste nummers, Whole Lotta Sabbath en Bleeding for Me, lijkt wat flets, maar gedurende de show wordt dit snel verholpen, zodat de diepe kracht van onder andere de basgitaar van John Deservio vol tot zijn recht komt.

Baarden, bangen

Behalve nummers van het album Doom Crew Inc. bevat de setlist ook andere stukken uit het inmiddels aanzienlijke repertoire, waaronder Catacombs of the Black Vatican, Mafia en The Blessed Hellride. De gekozen nummers komen in Doornroosje goed tot hun recht en dit is aan alles en iedereen te merken. Echter wie denkt aan Book of Shadows 1 en 2 komt bedrogen uit. Het blijft lekker rauw, baarden, bangen.

Het spel van BLS is energiek, strak en foutloos zoals je mag verwachten.De interactie met het publiek lijkt echter wat op de automatische piloot te gaan. Dit is ze snel vergeven want de passie in het spel van Wylde, Lorina, Fabb en Deservio is wel degelijk te zien en te horen. Zeker als halverwege de show een wat rustiger moment aanbreekt, met gevoelig pianospel tijdens Spoke in the Wheel, en vervolgens het gas weer opengaat met In This River; de solo's en twin-solo's zijn om te smullen en lijken soms een regelrechte sneer naar mannen als Yngwie Malmsteen of Eric Johnson. En niet alleen Wylde steelt de show, ook Lorina wordt met luid applaus bedankt tijdens zijn momenten in de spotlights. Kortom: Black Label Society doet waar-ie voor staat: GIFD, oftewel Get It Fucking Done.

Als een sneltrein is het optreden in een zucht alweer voorbijgeraasd. Dit smaakt naar meer en men kan alleen hopen op een snel weerzien met de Black Label Society.