Tropische sferen bij concert "25 jaar Orquesta Salsabor"
Buiten is het tropisch heet, binnen in de LUX is het veel koeler qua temperatuur, maar is de sfeer zeker zo tropisch. Een groot Salsa feest ter ere van het 25 jarig bestaan van Orquesta Salsabor zet de zaal in vuur en vlam.
Er is niet veel nodig om het publiek aan het dansen te krijgen. Dat is zo leuk aan Salsa concerten, gepassioneerde en geoefende dansparen nemen snel bezit van de vloer. Het wordt nog drukker op de dansvloer, als La Misma Gente het voorprogramma begint. Een strak spelend bandje met twee sterke zangers, een fijne bassiste op baby-bas, de verdere ingrediënten trompet, sax, piano en een drietal percussionisten. Felle trompet solos zorgen voor de lekkere macho sfeer die salsa toch wel eigen is, de meeste nummers zijn standaard repertoir, echt leuk is de versie "All time lover". Een sterke opwarmer voor Salsabor!
In de ombouwpauze neemt DJ Jango het heft in handen. Er onstaat een strijd over hoe hard het moet klinken, het bekende misverstand, dat als de muziek hard klink er ook harder gedanst wordt. Gelukkig wint de geluidstechnicus.
Het is even passen en meten om de 19 musici op het niet al te grote podium te krijgen. Maar het lukt en bij de eerste maten is meteen duidelijk: Orquesta Salsabor is een tropische verrassing in Hollandse melkchocola (kent u die uitdrukking nog). De ritmesectie wordt door een gepassioneerde timbale speelster Christine Schukking strak in de hand gehouden, bij salsa hebbende meeste instrumenten in feite een percussieve rol. Daar valt lekker op te dansen natuurlijk, maar het kan muzikaal soms wat eenvormig worden. Maar gelukkig is er een meer dan voortreffelijke blazers sectie van vier saxen, vier trompetten en drie trombones die geweldige bigband arrangementen spelen à la Duke Ellington/Count Basie. Wie precies die arrangeurs zijn, blijft enigszins geheim, maar het zouden zomaar Les Siedsma, Ron Geurts, Frans Cornelissen of GJ Binkhost kunnen zijn. Petje af!
Natuurlijk, zang mag niet ontbreken bij salsa en ook daar wordt uitstend in voorzien. Bismarck Castillo Despaigne heeft precies de juiste stem, fel, hoog en zuiver, maar laat de communicatie met het publiek over aan Thomas Simmons. Priscila Virdo is een goeie zangeres met veel passie en uitstraling en de juiste, wat hese stem, terecht wordt haar gevraagd of ze niet wat meer nummers wil gaan zingen in de toekomst.
Er is flink wat ruimte voor solos, al kost het wat moeite en acrobatische toeren om bij de solistenmicrofoon te komen. Er wordt vaak knap gesoleerd, je merkt dat Salsabor bestaat uit goede muzikanten. Met name altsax en trompet behalen een hoog en interessant niveau en ook de trombonisten knallen hun passie de zaal in. Het wordt een echt feestje, de dansende zaal geniet en "mentor" André Groen, die er vanaf het begin in 1998 bij is, staat genietend met zijn guiro tussen zijn "pupillen", hoort dat het goed is en geniet overduidelijk.
Na de pauze wordt er begonnen met Cuban Fantasy een goed instrumentaal nummer, opwindend vertolkt en wordt vervolgd met nog een reeks ijzersterke nummers dat getuigt van gevoel en respect voor de Latijns-Amerikaanse cultuur. Ook hier lukt het de verrassende blazers arrangementen de luisteraar te verrassen, waardoor we een wat andere Salsaband horen dan vaak het geval is. Salsabor is één van de weinige salsabigbands die nog met regelmaat te zien zijn in Nederland en meteen ook een van de beste met een, volgens mij, internationale allure. Dat dit zomaar in Nijmegen en omstreken ontstaat en bestaat is verwonderlijk en bemoedigend tegelijk.
Afgesloten wordt met een, hoe kan het ook anders, timbales battle, enorm opzwepend, er wordt wederom gedanst of het leven er vanaf hangt. Peter Smaal kan trots zijn op zijn Orquesta en op een zeer geslaagde avond. En op naar de vogende 25 jaar! En boek die band.
