The Cool Greenhouse rammelt en swingt
Met The Cool Greenhouse staat er weer een Engelse post-punkband op een van de Nijmeegse podia. Voor de tweede keer, na een eerder optreden in Corona-tijd. Wat maakt deze band uniek?
Er lijken aardig wat fans terug te zijn gekomen. Merleyn is bijna volgeboekt met een bijhoorlijk gemixt publiek: oude knarren, hippe twintigers en alles er tussenin. Er is geen voorprogramma, maar we mogen meegenieten van het inspelen achter het gordijn.
Quirky en olijk
Een heerlijk alternatief stelletje mannen betreden het podium als het publiek in de zaal staat, met pluizig haar, bandplooibroeken en sweaters. De ongeneerd nerdy uitstraling laat zich ook in de muziek zien. De keyboardmelodietjes geven al in het eerste nummer Cardboard Man een olijk effect en blijven dat bij veel nummers doen. De beste gitaarriffs zoals die in Dirty Glasses zitten tegen het valse aan, maar werken wel. Ze geven een rammelend en hypnotisch, Sonic Youth-achtig effect aan de muziek. Ook de humoristische gesprekken van zanger Tom Greenhouse tussen de nummers door, ontwapenen en dragen bij aan de authentieke uitstraling van de band.
Mompelende spoken word
We weten natuurlijk niet of het aan de geluidsinstelling van de avond ligt, maar de spoken word-voordracht van Greenhouse komt slecht naar voren. Hij mompelt en wordt geregeld overstemd door de harde drum. En dat is voor spoken-word niet fijn: je wilt scherpe articulatie, je wilt horen wat er gesproken wordt. De voordracht moet in balans zijn met de muziek. Deze avond is dat niet het geval. Het gevolg is dat in vrijwel alle nummers de drum en percussie centraal komt te staan.
Swingende ritmes
In sommige nummers levert dit strakke post-punk op, in andere nummers worden de nummers wat basic. Ze spelen enorm met ritmes: ze springen van postpunk in Cardboard Man naar samba in Musicians, van rockabilly in The End of the World naar stoner in Get Deluded. De drums en andere percussie-instrumenten zijn heerlijk strak en pakken steeds het perfecte moment in het ritme. Boven alles swingt het en zeker de helft van de zaal is dan ook vrij snel aan het dansen. De up-tempo nummers volgen elkaar snel op, waardoor binnen no time het optreden afgelopen is. Met het rockabilly-achtige Sod’s Toastie sluiten ze een swingende avond af!
