Skip to main content
Vacature redactiecoördinator

Vacature redactiecoördinator

Suicide Squad - Letterlijk en figuurlijk verknipt **

| Karl van Heijster | Film
Suicide Squad - Letterlijk en figuurlijk verknipt **
Harley Quinn | Foto: Warner Bros

Na het teleurstellende Man of Steel en het teleurstellender Batman v Superman, snakken superheldenliefhebbers naar een succes uit de stal van DC Comics. Maar met Suicide Squad wordt die honger helaas niet gestild. Vanaf nu te zien in Vue Carolus.

Overigens, niet alleen de liefhebber, ook (vooral!) filmstudio Warner Bros. snakt naar een hit. De wanhoop waarmee zij hun bende superschurken tot een supersucces proberen te dwingen, is voelbaar vanaf de eerste minuut. Er wordt ingezet op hip knipwerk en pompende popmuziek om hoofdrolspelers Deadshot (Will Smith), Harley Quinn (Margot Robbie) en Captain Boomerang (Jai Courtney) te introduceren. De montages die hun achtergrond schetsen, worden afgewisseld met uitleg van hun norse baas Amanda Waller (Viola Davis) - ook met haar eigen popnummer.

Zonde

Zo gaat dat een halfuur door. Elke scène is hip gemonteerd op het ritme van een ander bekend liedje. Het levert, ironisch genoeg, een film op met het ritme van een dode kangoeroe. Een gebroken vaas voelt minder fragmentarisch aan dan deze film. Wat blijkt: in een wanhoopsdaad heeft Warner Bros. de montage van de film uitbesteed aan het bedrijf dat de trailers van de film in elkaar draaide. Zo is Suicide Squad verworden tot de prijzigste reden (175 miljoen) op aarde waarom trailerbedrijven trailers monteren en geen films. Het werkt gewoon niet.

Het is vooral zonde van het uitstekende werk dat de cast levert. Margot Robbie steelt de show als het vriendinnetje van The Joker (Jared Leto), Jai Courtney is - misschien wel voor het eerst in zijn acteercarrière - uitstaanbaar, en Will Smith... doet een prima Will Smith. Leto's kleurrijke interpretatie van The Joker is wat aan de gemaakte kant, maar weet de aandacht wel vast te houden.

Zelfmoord

Toch is het nog maar de vraag of een muzikaal minder volgeplakte versie van de film op een meesterwerk was uitgelopen. De actiescènes zijn degelijk, maar brengen niets nieuws. Er wordt opvallend weinig gebruik gemaakt van de verschillende krachten en persoonlijkheden van het team. En aan het eind blijkt men toch vooral weer te moeten samenwerken om de slechte slechterik te verslaan. Waar hebben we dat toch eerder gezien?*

In een volledig door superhelden overgenomen filmlandschap moet je met iets anders aankomen om de aandacht te trekken. Het uitgangspunt - superschurken in plaats van superhelden - biedt genoeg kansen, maar die hebben de filmmakers laten liggen. De bizarre montage transformeert Suicide Squad van een teleurstellende middenmotor naar een ondermaats wrak. Je zou haast iets willen mompelen over een filmstudio die zelfmoord pleegt, maar zo flauw ben ik niet.

* Overal. Het antwoord is: o-ver-al.


Getagd onder

Karl van Heijster

Schrijver, filosoof, grapjas: Karl van Heijster is het allemaal een beetje.


Deel dit artikel