Het knuffelhormoon hangt in de lucht (en hypofyse): binnenkort ‘OXYTOCIN’

Huidhonger, knuffelcontact, knuffelhormoon. De coronatijd heeft, naast het opleveren van sprekende coronawoorden, onder meer duidelijk gemaakt hoe belangrijk huid-op-huidcontact is. Wanneer we knuffelen komt het hormoon oxytocine vrij; in de volksmond daardoor ook wel het ‘knuffelhormoon’ genoemd. Dit hormoon zorgt voor verbondenheid en positieve gevoelens bij contact. Ja, je moet het maar weten. Geïnspireerd door deze stof en de coronaperiode creëerde choreograaf Isabelle Beernaert de voorstelling OXYTOCIN, die 19 januari naar Nijmegen komt.

‘OXYTOCIN’ belooft een wonderlijke mooie zoektocht naar het lichte en menselijke gevoelens in het ogenschijnlijke donker. Het ontbreken van oxytocine heeft namelijk een negatieve fysieke weerslag op ons en Beernaert ‘toont door middel van dans haar observaties over hoe wij zijn omgegaan met deze gevoelens door het tonen van oude angsten en nieuwe gevoelens in de vorm van dans’.

Hebben we in de tussentijd de hunkering naar oxytocine eigenlijk enigszins weten te stillen? En welke reactie in de hersenen gaat de voorstelling aanwakkeren? We gaan het zien. En voelen.  

De voorstelling OXYTOCIN is tot en met maart in Nederland te zien en op 19 januari in de Stadsschouwburg Nijmegen