Preview: De Andere Stem - Ramsey Nasr van Toneelgroep Amsterdam

Zo’n stuk dat je raakt. En dat je dat eigenlijk al weet bij binnenkomst. Dat je moet wachten tot de deuren open gaan en dat je dan stilletjes binnenglipt bij iemand thuis. Bij iemand die gewoon even alleen wil zijn. Die zijn zaken op orde wil krijgen, die geen zin heeft in gedoe. En als je dan eindelijk zit, als publiek, dan gaan de lampen in de zaal uit en wordt het letterlijk licht op het toneel. Er komt een spot op te staan die niet meer uit gaat. Een spanning die nooit verzwakt. Totdat het voorbij is.

Wat er in die tussentijd gebeurt, zo tussen begin en einde, is het spel dat wel toneel wordt genoemd, maar dit keer totaal niet wordt gespeeld. Het is echt, wat Ramsey Nasr daar laat zien. Niet meer en niet minder dan echt. Niets theatraals. Hoewel Ivo van Hoeve wel duidelijk zijn inbreng heeft gehad, in de aanbreng van de lange lijnen, de dynamiek van de ruimte in combinatie met de kracht van het woord.

Want bovenal is dat het. Een man, op het toneel, alleen, die iemand te woord staat die ondanks haar afwezigheid het meest duidelijk naar voren komt van allemaal. De persoon van de limiet, voorbij die limiet zelfs, die alles aanwendt om gehoord te worden, gezien te worden. En een man, die de roep wel hoort, maar deze niet kan beantwoorden. Of niet meer. Of niet meer wil. Een man die doodop is, voor wie een jaar duizenden etmalen kan duren, zonder te begrijpen waar het heen moet.

Met snijdende stiltes, weerbarstige onstuimigheid en vooral ook de rust die je laat vergeten dat je anderhalf uur lang met ingehouden adem zit te kijken naar een man op een toneel. Een voorbeeld van het reinste bestaan, het meedogenloze existeren ten koste van de ander, temidden van de opoffering die elke liefde eist.

Een prachtig stuk. Ik wil nog een keer. 

De andere stem van Toneelgroep Amsterdam speelt 13 februari in de Stadsschouwburg Nijmegen.