Virtuose vrijdagavond met Black Milk & Nate Turner

Dat de genres soul, jazz en hiphop dicht bij elkaar liggen, weten veel mensen wel. Maar nog niet eerder kwam dit zo prachtig en intens samen als bij Black Milk & Nat Turner.  

Het roept verbazing op dat de kleine zaal in Doornroosje niet uitverkocht is (nog geen 80 kaarten) en dat er geen fotograaf aanwezig is. Het aanwezige publiek is gelukkig enthousiast en dat zorgt ervoor dat Curtis Cross (Black Milk) uit Detroit het enthousiasme ook voelt. Het is vrijdagavond, het is weekend en Curtis will whisky drinken. Die krijgt hij dan ook. Als hij zijn ogen sluit, zie ik zijn ogen bewegen alsof hij zich in een remslaap bevindt. Hij is een beetje van de wereld, maar tegelijkertijd ook compleet aanwezig. Zijn performance straalt iets uit dat ik nog niet eerder heb gezien bij een rapper.

Invloed

Hij lijkt onder invloed van iets te zijn, maar wat weet ik niet precies. Dat zijn muzikale invloeden fantastisch zijn, staat in ieder geval vast. Historische helden zoals A Tribe Called Quest, De La Soul, Pete Rock en The Roots (zoals staat uitgelegd op de site van Doornroosje), dat kan natuurlijk niet fout gaan. Met vlagen komen ook associaties naar boven van de momenteel erg populaire Kendrick Lamar. Interessant is ook dat de drummer en toetsenist van de Nat-Turnerband uit Washington DC komen. Dat zou voor schrille contrasten kunnen zorgen met de rauwe Detroit-vibe, maar het gaat prachtig samen.

Heerlijk klein publiek

Voor wie een introductie in deze bijzondere artiesten wil, luister eens naar het album The Rebellion Sessions. Pitchfork schreef hier twee jaar geleden al een lovende review over. Op de indrukwekkende biografie van zijn officiële website wordt duidelijk dat deze man al vijftien jaar bezig is. Een aantal mensen in het publiek kent zijn lyrics ook uit hun hoofd. Curtis vraagt of we verzoeknummers hebben. Veelvuldig wordt Give The Drummer Some geroepen. Dat is dan ook wel een écht groovy nummer. Het optreden in de kleine zaal is prettig: liever een kleiner maar écht betrokken publiek, dan een uitverkochte zaal waar mensen door de muziek heen praten.

Curtis gaat na het optreden nog op de foto met mensen uit het publiek en verkoopt ook nog wat van zijn platen. Een gesprekje met hem tijdens de verkoop is wat mij betreft niet nodig, deze virtuose artiest zegt alles al met zijn muziek.