LudoWic, Yan en Wende: alles gaat kapot, dus wij ook

Doornroosje, 8 november 2018. Wende. Mens. Wauw. Rauw. Intens. Groot. En soms heel klein. Volle bak in de rode zaal, waar vooral pijnlijke kanten van het menszijn werden bezongen en bespeeld door Wende en haar collega’s. Startend met Deze gin via Vrij me, Buenos Aires, het heel klein gezongen La vie en rose, Voor alles, Dat heb ik nodig en natuurlijk wat ‘volksliederen’, gingen we het spectrum van het mens zijn door.

Het podium oogt vol en intiem. LudoWic en Yan, de muzikanten, links respectievelijk rechts, omgeven door instrumenten. In het midden, op een verhoging, de piano met daarachter een videoscherm met beelden die de teksten intensiveren. Wende in een felgeel kostuum middenvoor. Het licht, de lichtshow, ging van duister met een enkele spot naar stroboscopische, vervreemdende aanslagen op ogen en hersenen.

Wendes stem heeft iets hesigs en tegelijk zo duidelijk en helder. Tussen twee nummers in komt kort en heel klein het Franse La vie en rose voorbij en in Au suivant gaat ze voluit, rauw. Ik vind het fantastisch dat je haar zo goed kunt verstaan. Het zijn bijzondere teksten maar dankzij haar stem prima te volgen.

©Marcel Krijgsman

Voor alles bang geweest

'Voor alles altijd bang geweest
Voor gedachten
Andermans of eigen'

Een tekst geschreven door Joost Zwagerman met het verzoek aan Wende om er muziek bij te schrijven, wat ze na zijn dood heeft gedaan.

Er gebeurt zo veel in een enkel muziekstuk. Zoals Schone handen, waar in een recordtempo een karrenvracht aan narigheid voorbijkomt. Er gebeurt zo veel in de wereld, kan ik er wat aan doen, moet ik er wat aan doen? Kan ik het helpen dat ik in Nederland ben geboren? 'Ik zit gebeiteld in dit paradijs / toch ben ik gierig in mijn dankbaarheid.' 

Mens, durf te leven!

Als de liefde niet bestond, met dank aan Toon Hermans, komt voorbij. Mede met hem komt een uiteenlopend scala van tekstschrijvers, via Wende, op het podium aan het woord. Joost Zwagerman, Dimitri Verhulst, Toon Hermans en Dirk Witte, van het inmiddels 101 jaar oude lied Mens, durf te leven!

Het mens zijn tussen mensen valt niet meer. Eenzaamheid, familie, angst, blijven, liefde, verlatingsangst, doodgaan. Maar doe vooral wel wat je wilt. Dus roept ze het publiek om mee te zingen met 'Mens, durf te leeeeeeeee-heeeeven!'

© Marcel Krijgsman

© Marcel Krijgsman