Zo onschuldig als de film L’Innocent? ★★★★
Volgens LUX is de film L’Innocent een mogelijke Valentijnstip. Is het dus een romantische film? Nou, Louis Garrel, regisseur en ook acteur in deze film, wordt graag in romantische relaties betrokken. Denk aan Saint Laurent of Les chansons d’amour. Maar Roschdy Zem zit ook in de cast en die speelt graag stoere rollen. Denk aan Indigènes of 36 Quai des Orfèvres. Hier, en meer dan in andere films, bevestigt hij zijn positie als juweel van de Franse cinema. De combinatie van beide acteurs in de cast geeft op die manier een mooie samenvatting van L’Innocent: volgens LUX is de film “een fascinerende mix van komisch drama en romantische actiefilm”.
Anouk Grinberg die met de beste heeft gewerkt (onder andere Galabru, Trintignant en Blier) komt gelukkig terug op het scherm en brengt diepte en emotie aan de film. Daarnaast, de jonge Noémie Merlant, die een heel andere karakter speelt dan in Portrait de la jeune fille en feu, is meer spontaan. Ze komt uit elke moeilijke situatie met humor, energie en een frisse glimlach.
De laatste belangrijke rol in deze film was gegeven aan de prachtige stad Lyon, in Zuidoost Frankrijk. De camera wandelt graag in het centrum van Lyon en geeft aandacht aan de lokale kunst: het lichtfestival in december, de bijzondere schilderijen of de culinaire wonderen zoals de worsten. De camera gaat zelfs naar de “banlieue” van Lyon, een gevaarlijke afspraakpunt van de criminelen - het cliché over de arme wijken van Lyon is helaas spijtig.
De film is gebaseerd op een waargebeurde verhaal: L’Innocent is een eerbetoon van Louis Garrel aan zijn stiefvader die gedetineerd was. Zoals Abel (door Louis Garrel gespeeld) was hij het niet eens met het project van zijn moeder om een ex-gedetineerde te trouwen (in het film Michel, door Roschdy Zem gespeeld). Dankzij Clémence (Noémie Merlant) en Michel ontdekt Abel een heel nieuw perspectief.
L Innocent © Cinéart
Het is geen toeval dat de allereerste scene een theaterspel is. Het hele verhaal draait om de grenzen tussen waarheid en leugens, het acteren en het echte leven, maskers en sluiers. De spanning ligt in de schaduwgebieden tussen de scenes. Alle relaties tussen de karakters zijn dubbel: vriendschap, zakenrelaties en zelfs liefde. De scene in een hangaar waar vier acteurs een “coup” repeteren is een briljant idee voor een “mise en abyme”: een film in de film, een meta-reflectie over spelen en schrijven. De regisseur speelt met het beeld door het gebruik van vintage opnames en split screen maar ook met de tekst. De verhalen zijn niet zo origineel en sommige situaties zijn voorspelbaar maar Louis Garrel speelt graag met de situaties en mengt de codes van verschillende genres door elkaar. Het publiek wordt toch meerdere keren in de maling genomen.
Een parallel tussen de moeder en de zoon is ook een interessante vinding van de regisseur. Beide personages zijn kapot en eenzaam. Ze gaan door een crisis en ze zoeken allebei een nieuwe start. Wij volgen de ontwikkeling van hun mislukkingen en overwinningen tot de laatste scene die een grappige knipoog naar het begin van de film bevat.
L’Innocent ging in wereldpremière tijdens het Cannes Filmfestival en was de slotfilm van het Tapis Rouge Festival. De film heeft geen prijs gekregen maar was het de bedoeling? Of ging het er gewoon om een feelgoodfilm voor het publiek en waarschijnlijk ook voor Louis Garrel zelf te maken?
