Cultuurprijzen van Gemeente Nijmegen

Afgelopen zaterdag kreeg Ben Luderer de vierjaarlijkse Karel de Grote Oeuvreprijs en Linde Schöne de tweejaarlijkse Cultuur Stimuleringsprijs Stad Nijmegen. Ugenda mocht hier in De Lindenberg bij zijn.

 “Wat mooi als een liefde wordt beantwoord”, vertelt Linde Schöne na ontvangst van haar prijs. Hiermee doelt ze op de liefde die ze heeft voor Nijmegen, haar stad. Noël Vergunst, wethouder en onder andere verantwoordelijk voor de cultuur in Nijmegen, houdt voorafgaand aan de uitreiking een praatje. Hij noemt de periode van corona “een lange winter”. Gelukkig kan de cultuursector steeds meer laten zien, hij vermeldt de Kunstnacht van zaterdagavond en de NYMA Makersmarkt van afgelopen zondag. “Ik heb juist mensen gemist bij culturele evenementen. Bij een concert ga ik niet meer alleen voor de muziek, maar nu ook voor de mensen. Cultuur wil ik graag samen combineren met mijn sociale leven.” Met de uitreiking van de Cultuur Stimuleringsprijs Stad Nijmegen wil hij ook graag de waardering van cultuur laten zien.

Hubert Bruls, burgemeester van Nijmegen, begint voor de uitreiking van de Karel de Grote Oevreprijs te vertellen over het verhaal van Ben Luderer. Hoe hij als kleine jongen van zeven jaar het bombardement op Nijmegen heeft meegemaakt en wat voor grote tekeningen hij heeft gemaakt. Vooral de grote tekening van Nijmegen is niet zomaar een tekening. “Op papier heeft u gemaakt wat u zag.” Al het onderzoek wat Luderer heeft gedaan bij het archief van Nijmegen en door de stad heen, is in beeld gebracht. Na ontvangst van de Oevreprijs wil Luderer duidelijk maken: “Ik hou ook van de moderne stad Nijmegen. Nijmegen is een stad van ontwikkeling.” Hij vindt het belangrijk dat er wat meer respect wordt getoond voor de gebouwde kunst. Vooral wil hij zijn dank uitspreken aan de studenten van de Pabo in Nijmegen die hem hebben geholpen bij zijn onderzoek voor de grote tekening van Nijmegen.

Linde Schöne en Sam van der Veen  © Peter van Esch

“Op de Lage Markt ben ik geboren. Daar liggen stenen waar je achterop de fiets doodgaat,” zegt Schöne op de bank naast Luderer waar het gaat over zijn tekening. “Ik ben zomaar begonnen, eerst kwam de Stevenskerk. Vanuit daar ben ik verder gaan tekenen van de stad. De stad is schilderachtig en boeiend,” vertelt Luderer over zijn proces. Schöne vertelt dat vrienden uit de randstad onder de indruk zijn van het hoogteverschil in Nijmegen, terwijl zij dat heel normaal vindt. Met het geld wat ze heeft ontvangen voor het winnen van de prijs is ze naar Aruba gegaan. “Ik heb daar heel veel inspiratie opgedaan, bij terugkomst heb ik een album geschreven.” Ben Luderer is vooral onder de indruk van het hele gebeuren: “Te gek voor woorden dat ik de prijs heb gewonnen.”

Schöne, nog beduusd van het spontane speechen nadat ze haar prijs heeft gekregen, kondigt één van haar vriendinnen aan om op te treden: Bibi Espina. Zelf heeft Schöne gezongen als opening, nadat iedereen plek heeft gevonden in de zaal, onder begeleiding van Sam van der Veen op de gitaar. Als einde en als cadeau voor Ben Luderer zingt ze een lied waarbij op de achtergrond de documentaire van Martijn Schinkel zich afspeelt, waarin hij te zien is.