Kunst is niet kapot te krijgen. Glasscherven, brokkelende muren en felle kleuren

De oude Opel dealer wordt gesloopt. De autowasserij van Shell erachter is nog actief. Van de autodealer zijn geen restanten te vinden. Wel bloeit er een andere vorm van dienst op. De openbare leefomgeving er mooi uit te laten zien. Of het bewust de bedoeling van de schrijvers was om schoonheid te verspreiden, weet ik niet. Wel zagen fotograaf Joep Janssen kinderen spelen op deze plek. Een paar pubers die ons vriendelijk gedag zeiden. 

 Binnen waren ook een paar mensen die met een eerlijke realiteit vertelden dat het jammer was dat we niet eerder waren gekomen, want zonder de kapotte ramen en muren was het nog mooier, en dat we moesten opletten hoe ook verschillende lagen over elkaar heen waren gemaakt op sommige plekken. 

Een samenkomst van verschillende handschriften spat van de muren af. Dit is niet de eerste en ook niet de laatste keer dat plekken in de openbare leefruimte worden benaderd met een gepassioneerd initiatief. Oefenen en proberen, trainen en perfectioneren. De schrijvers in Nijmegen ontwikkelen zich. Een samenwerking die vruchten aflevert. Ook al floreert het steeds wellicht wat kort, het zal steeds opnieuw opduiken,

Het wordt tijd dat we nadenken en praten over hoe we willen omgaan met onze leefomgeving. Soms vergeten we dat we daar ook iets over te zeggen hebben.

Reacties?