Kerststal zet ons op de kaart

Mooi voor Museum Oriëntalis dat het de ‘grootste kerststal van Europa’ waarschijnlijk definitief mag houden. Vele gulle Nijmeegse gevers maakten dat mogelijk en het past bij de jaarlijkse kerststallenparade. Maar nu wel graag snel weer de kast in met die meuk.

En dat laatste… daar ben ik een beetje benauwd voor. De opstelling zoals die er nu is, in het binnenmuseum, de meest prominente plek in Oriëntalis, blijft namelijk tot en met maart in de weekenden te zien. In een ruimte die dus op andere momenten gebruikt wordt voor een zeer informatieve expositie waarin de wortels van de bijbel en de overeenkomsten tussen de Babylonische, de Joodse, de Christelijke en de Mohammedaanse godsdiensten op basis van wetenschappelijke inzichten met heldere teksten voor het grote publiek bekend wordt gemaakt.
Dat moet dus tot minstens die tijd wijken voor het fantasmorgasme van de heren Roel den Dulk en Fred van der Zwet, een zich meters en meters voortslingerende tafel, volgezet met de grootste historische onzin en flauwekul, overgoten met een semi-diepzinnig sausje waarbij alles beladen is met ‘symboliek’.

Doodsengel boven de kerstkribbe

Dat gaat zo: Van der Zwet en Den Dulk hebben ergens in een ‘betere speelgoedzaak’ zoals ze zelf zeggen, een plastic beer en een plastic leeuw gevonden. Weinig beren en leeuwen in het Palestina van 2000 jaar geleden, maar wat boeit het? Ze zetten de figuurtjes achter een lollig afrasteringetje en schrijven op dat de leeuw symbool staat voor de koning der dieren zoals Jezus de koning der mensen is. Dat de beer vroeger de koning der dieren was maar dat hij later symbool stond voor wellust en gulzigheid. Punt. Of ze hangen een zwarte en een witte en een blauwe engel op boven de kerskribbe en schrijven op de dat zwarte engel een doodsengel is die staat voor de lichamelijke dood van onze heiland, terwijl de witte… ben je er nog? Die hele tafel staat dus vol met figuren van allerlei kerststallen uit binnen- en buitenland, maar ook met fakirs, middeleeuwse ridders, ‘zomaar’ mensenfiguurtjes en ander volk, en alles is maar zo’n beetje bij elkaar gezet zonder veel esthetisch vernunft en de mensen schuifelen er langs met een aantal papieren in de hand waarin staat dat dit of dat symbool staat voor zus of zo en verder allerlei losse wetenswaardigheden.

Oud van jaren, jong van harte

Het heeft allemaal zijn uitwerking niet gemist. Oriëntalis trok dit jaar alleen tijdens het Feest van Licht het recordaantal van 32.500 mensen. De rest van het jaar halen ze dat bij lange na niet, kan ik als regelmatig bezoeker wel constateren. Dat lichtfeest bestaat uit méér dan alleen de ‘Grootste kerststal van Europa’, maar de kern vormt wel al sinds jaar en dag een expositie van allerlei kerststallen uit binnen- en buitenland, grotendeels uit eigen bezit van het museum, en dan is die hele grote natuurlijk waarschijnlijk wel de aanjager geweest. De mensen, velen oud van jaren maar kennelijk jong van harte, schuifelden er, toen ik er was, in stille bewondering aan voorbij.
En nu is er dus met een crowdfundingsactie voor gezorgd dat de Grote Kerststal in Heilige Landstichting zal blijven. Dat zal ons op de kaart zetten, of niet? Eigenlijk zonde om die ruim 1100 beeldjes weer allemaal op te ruimen, kunnen we ze ook niet ná maart gewoon laten staan?

Grote Symbolenkraam

Nee, dat kan dus niet. Een apart huisje ervoor bouwen, ergens een beetje naast de weg door het park, met een apart paadje ernaartoe, dat zou natuurlijk weer wel kunnen. Dan moeten we nog maar even een beetje doorcrowdfunden. Dan komt er misschien een permanente stroom op gang van bezoekers, speciaal voor die kerststal. Dat mag.
Maar laat het Oriëntalis nu alsjeblieft niet overkomen dat de mooie weg die het is ingeslagen opeens door deze blingbling tingeltangel wordt geblokkeerd en dat we maar steeds naar die Grote Symbolenkraam moeten blijven kijken.
Die weg was om niet langer een plaats van valse devotie voor nepzaken zijn, maar een informatieplek over de grondslagen van de grote wereldreligies gecombineerd met een inkijkje in het Romeinse leven en een inzicht in de geschiedenis en weelde van het Midden-Oosten en dat alles in een heerlijk rustig wandelpark net buiten de Nijmeegse stadgrenzen. Kom dus vooral ook ná maart.