De muzikale inspiratie van Guus Timmermans (Foxlane)
Guus Timmermans is zanger, gitarist en frontman bij de indie rockband Foxlane. De band won in 2017 het Kaf en Koren festival en het jaar erop de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland, om in 2019 mee te doen aan de Popronde. Ze kregen grote bekendheid met hun single Birmingham, van de debuut-ep All quite good now. Eind vorig jaar verscheen opvolger Foxlane, die deze week, na eerdere gecancelde concerten eindelijk live gepresenteerd kan worden in Doornroosje. Guus heeft ook een soloproject: Speeltuin dat terug te vinden is op de laatste compilatie van Nieuwe Electronische Waar.
Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden?
Ik denk dat ik ben begonnen met Oasis. Ik kreeg een gitaar van mijn vader omdat ik altijd aan zijn gitaarsnaren aan t plukken was. Al snel wilde ik meer dan klassiek spelen, dus begon ik popnummers op te zoeken. De stem van Liam ligt een 11-jarig jongetje, dat de baard nog niet in de keel heeft, heel goed qua toonhoogte. Ik denk dat ik, door hem na te doen, heb leren zingen.
Welke plaat is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Dat is natuurlijk Whatever People Say I Am That’s What I'm Not van Arctic Monkeys! Ik denk dat elke indieliefhebber van mijn leeftijd die plaat minstens een keer heeft gehoord en daarna meteen heeft grijsgedraaid. In mijn geval kwam het uit de kamer van mijn broer en wist ik het ook meteen. Ik wil in een indie-band spelen. Pas in Nijmegen, 10 jaar later, ontmoette ik de jongens met wie ik Foxlane ben begonnen.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Dat moet Patrick Watson in Paradiso zijn geweest (2019?). Wat een stem heeft die man. En wat een dynamiek zit er in zijn muziek. Ik vind dynamiek het allerbelangrijkste in muziek. Anders wordt 't al snel heel saai. Als je iemand mee kunt nemen in je verhaal en opeens een andere weg inslaat, heb je me te pakken. Watson deed dat twee uur lang. Ik ben nog nooit in zo een trance geraakt als daar.
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we moeten luisteren?
Deze plaat is misschien wat ouder, maar voelt voor mij altijd nog heel vers aan. Fontaines DC - A Hero’s Death. Deze plaat heeft alles. Ingetogen nummers waarbij ik een traantje moet laten en hyped-up springmuziek. Wat mij betreft dé plaat van de afgelopen vijf jaar.
