Cloudsurfers brengt debuutalbum uit. Tijd voor een interview

Afgelopen vrijdag heeft de Nijmeegse indieband Cloudsurfers hun debuudalbum Don't Know What Hit Me uitgebracht. Ze halen hun inspiratie uit Californische garagerock en Australische psychorock, maar ook uit de talrijke gitaarbands die Nederland rijk is. Het album klinkt fantastisch, dus moest er maar eens met de twee Nijmeegse leden van Cloudsurfers worden gesproken, Pieter en Jessica.

Cloudsurfers bestaat uit vier leden. Twee daarvan wonen in Nijmegen. Dat zijn gitarist Pieter Sloot en bassist Jessica van der Zee. Daarnaast bestaat de band uit Ramses die drumt en Thom die alles op formidabele wijze bezingt en daarnaast ook nog gitaar speelt. Omdat we nog steeds niet in een kroeg of iets dergelijks kunnen afspreken, wordt er gezoomd. In eerste instantie is Pieter alleen; Jessica is iets later.

Hallo Pieter. Laten we beginnen met een voor de hand liggende vraag: wie zijn jullie?

“Wij zijn Cloudsurfers. Wij zijn een bandje met vier leden die van her en der komen; Jessica en ik komen uit Nijmegen, onze drummer Ramses woont in Zwolle en zanger Thom woont in Steenwijk. Wij maken garagerock, een beetje surfpunkachtige muziek. We zijn geïnspireerd door een groot scala aan gitaarbands, waarvan er veel uit Australië komen. Vooral King Gizzard & the Lizard Wizard is een van onze grote voorbeelden, net als Psychedelic Porn Crumpets en Amyl & the Snifflers.”

“Ons eerste optreden was in november 2019; een paar maanden daarvoor zijn we met elkaar gaan spelen. Ik kende Ramses al uit een vorige band waar we samen in zaten. Via dat bandje kennen we ook Jessica, onze bassist, die toen in een andere band zat. En Thom heb ik ontmoet op een festival Dicky Woodstock, waar we elkaar tegen kwamen op een soort van camping. Die camping was in weer in de achtertuin van Jessica.”

Hoe moet ik me voorstellen dat jullie nummers tot stand komen?

“In het begin schreef Thom de volledige  nummers maar iedereen schrijft wel zijn eigen partijen. Tegenwoordig is het schrijven meer een gezamenlijk proces. Het is meer een team effort en nu komen we allemaal wel met toffe losse stukjes bij repetities aan en bouwen we samen een nummer.”

Cloudsurfers tijdens Schuum in Doornroosje in november 2020  © Ted van Aanholt

Op Don’t Know What Hit Me worden best wel beladen onderwerpen behandeld zoals psychoses, angststoornissen, verwarrende relaties, psychiatrie, medicatie, ziekenhuistaferelen, de mentale strijd met jezelf. Maar ook fijne jeugdherinneringen, reisherinneringen en de verwarring die bij lust en liefde komen kijken. Is daar een speciale reden voor?

“Eerlijk gezegd kunnen wij daar niet zo heel veel over zeggen. De teksten zijn immers van Thom. Voor hem is dit een heel persoonlijk en emotioneel album. We hebben er echter wel met z’n allen voor gezorgd om het op een optimistische en gevatte manier te brengen. Dat is wel heel belangrijk voor onze sound. Het mooie is trouwens wel dat dat op een heel organische manier is ontstaan, we hebben daar niet heel diep over nagedacht of zo. Misschien dat het daarom ook wel zo tof klinkt."

"Op dezelfde optimistische en gevatte manier als waarop we de soms zware teksten benaderen, staan we ook een beetje in deze coronaperiode. Hoewel het allemaal heel kut is hoe het nu is, gaan wij wel gewoon door en bereiden ons zo goed mogelijk voor op het moment dat het weer kan. We doen er het maximale aan. We hebben een plaat opgenomen, daar zit heel veel geld en moeite en bloed, zweet en tranen in.”
“Leuk om te vermelden is dat we de plaat bij je thuis komen bezorgen als je ‘m koopt en je woont enigszins in de buurt. En iedereen krijgt een uniek exemplaar. We hadden namelijk niet genoeg geld om ook de binnenkant van de plaat te bestempelen. Toen heeft Jessica een stempel gekocht en hebben we alle platen gestempeld. Het is met recht een do-it-yourself-product!”

“We hebben het album in de oefenruimte opgenomen met hulp van Chris Wassenaar van de band Psychotic Lumberjacks. Redmer Kamsma, die je zou kunnen kennen van de bands JSSY en Magnetic Spacemen heeft het gemixt en het werd gemasterd door Pier Durk Hogeterp in Wisseloord Studios. Wat we tof vinden is dat je ook bij het luisteren nog de rauwe randjes hoort; het is niet zo gelikt opgenomen.”

Inmiddels is Jessica ook aangesloten.

Jessica, jij speelt de bas bij Cloudsurfers. Wie zijn jouw idolen?

“Vooral Kim Deal van de Pixies. Haar vind ik echt heel gaaf. Als ik naar haar kijk en ik zie haar uitstraling vanaf het podium, dan word ik gewoon heel vrolijk. Mijn reden om bas te gaan spelen was Flea van de Peppers.“

En jij, Pieter, wie is dat bij jou?

“Ik vind het eigenlijk wel heel lastig om iemand te noemen. Ik heb namelijk best heel veel gitaristen die ik bewonder. Slash van Guns ‘n’ Roses was ooit degene die mij ertoe heeft geïnspireerd te leren gitaarspelen, maar als ik nu iemand moet noemen die mijn idool is, kom ik toch wel uit bij Stuart Mackenzie van King Gizzard & the Lizard Wizard.”

Jullie hebben dit album in eigen beheer uitgegeven. Dat is best een grote stap.

Jessica: “Ik kwam bij Cloudsurfers in november 2019 dus toen corona de kop opstak, bestonden wij net vijf maanden. We waren als band hartstikke lekker bezig, we hadden best veel optredens gedaan en hadden er ook nog best veel staan, maar toen kwam alles plat te liggen. Maar wij wilden door met al die creativiteit de we hadden. Maar ja…we stonden er redelijk alleen voor. We hadden geen booker, geen manager, geen label, niks. We hebben toen besloten het zelf te gaan doen. We hebben geld geleend van Thoms oma en zelf shirts gemaakt om dingen te financieren.”

Pieter: “Het was toen best heel lastig. Onze plaat was ongeveer in april af, maar labels zaten toen ook allemaal nog in onzekerheid en namen geen nieuwe bands aan. Maar wij hebben best heel veel geloof in onszelf en in onze eigen ambities en hebben er daarom voor gekozen het op deze manier te doen. Inmiddels lijkt het er ook wel op dat het niet voor niets is geweest, want we zijn al door een derde van onze oplage heen.”

Eén van de dingen die eruit springt, is de hoes. De design is geweldig. Vertel daar ’s over.

“De hoes is ontworpen door Justin Ghijsen. Dat is wel grappig gegaan, trouwens. Wij zijn alle vier best wel fan van John Coffey. De zanger van die band, David Achter de Molen heeft een tijdje een podcast gehad, Klap van de Molen. David had een biertje laten maken, Klapper van de Molen en het etiket daarvan vond ik heel vet qua ontwerp. Dat etiket bleek ontworpen te zijn door Justin Ghijsen. Ik heb hem toen een mailtje gestuurd en vervolgens hebben we ruim drie kwartier gebeld en gepraat over muziek en zo. En hij heeft toen onze hoes gemaakt. We zijn daar erg blij mee en het valt ook in de smaak; we krijgen er heel veel complimenten over.”

Is er tot slot nog iets wat je op wilt merken?

“We hadden een aantal releaseshows gepland staan voor eind maart, begin april, maar die shows worden uitgesteld naar, waarschijnlijk, eind mei. Daarbij zit ook een show in Waalhalla, dus alle lezers kunnen ons dan live komen zien. Het zal ook wel weer een heel fijn gevoel zijn om ‘beukshows’ te geven. We hebben weliswaar vorig jaar nog een paar optredens gedaan voor zittend publiek, zoals voor Schuum in Doornroosje en in december nog een show in Brebl, maar we zien weer uit naar het échte werk.”