"Als LHBT'er moet je altijd de vraag beantwoorden waarom je een bepaald stuk kiest"

Theatergroep Merano bestaat twintig jaar en staat voor de tweede keer op de planken met de klassieker Torch Song Trilogy van Harvey Fierstein. Met enthousiaste nieuwe spelers én spelers van het eerste uur. Het stuk is aangepast en bewerkt door Marcel Stoks. Ik zocht hem op.

Tijdens een etentje in het restaurant Merano werd het amateurgezelschap officieel opgericht. Na twintig jaar is de theatergroep springlevend en heeft het nog steeds sterke wortels in de LHBT-gemeenschap. Het gezelschap brengt theater met een vernieuwende kijk op interpersoonlijke relaties en raakvlakken met homoseksualiteit. Merano wil een positieve bijdrage leveren aan normalisatie en integratie van homo's, lesbiennes, biseksuelen en transgenders.

Moeilijke liefde 

Van de voorstellingen die ik zag, is Festen mij het meeste bijgebleven; een familiefeestje waar de knuppel in het hoenderhok wordt gegooid en onderdrukte familiegeheimen boven water komen. De anderhalfuur durende voorstelling boeide tot het eind, mede door het knappe acteerwerk van de amateurspelers.

Tijdens theatertour Oosterlicht zag ik een verkorte versie en die was onvergetelijk. Het publiek werd ontvangen op een oude boerderij en uitgenodigd om plaats te nemen aan de lange familietafel, waar in twaalf minuten tijd extreme feestvreugde en pijnlijke verwijten elkaar in een hoog tempo opvolgden. Het publiek zat er letterlijk in en werd meegezogen in het familiedrama.

Marcel Stoks regisseerde Festen, en nu ook deze jubileumvoorstelling Torch Song Trilogy. "In dit tragisch-komische stuk worden drie periodes uit het leven van Arnold Beckoff belicht, die verkleed als vrouw optreedt in een nachtclub", legt Stoks uit. "Deze professionele dragqueen vertelt over de drie liefdes in zijn leven en wat liefde voor hem betekent. Waaronder de liefde voor zijn moeder, die het lastig vindt dat haar zoon is wie hij is. Ook zelfacceptatie speelt een belangrijke rol."

Coming out

Voor Merano is het dus de tweede keer dat dit stuk wordt opgevoerd. Waarom eigenlijk? Is er te weinig keuze uit bestaande stukken die passen bij het gezelschap? "Torch Song Trilogy is verfilmd en ik was ongeveer 16, toen ik die zag", vertelt de regisseur. "De liefde tussen twee mannen wordt in deze film op een zeer normale manier in beeld gebracht. Niks problematisch of raar, maar een echte liefdesrelatie.

"Dat stimuleerde mij de stap te zetten om naar buiten te treden. Mijn coming-out dus. Maar ik ben niet de enige die het mooi vindt; alle mensen van Merano hebben iets met dit stuk. Dat komt toch door het thema van de universele liefde. En het past natuurlijk goed bij ons. We willen toch altijd iets met een roze randje. Dat blijft belangrijk voor ons. Niemand vraagt waarom je kiest voor het stuk Romeo en Julia, maar bij homoseksuelen wordt de vraag bij een keuze wel gesteld".

In de huid van een ander

Voor Stoks is het een persoonlijke uitdaging om het stuk zelf te regisseren. "Het is leuk om hetzelfde verhaal toch iets anders vorm te geven. En doordat we nu twee nieuwe, jonge spelers hebben, ontstaat er een andere dynamiek. Dat maakt het leuk. Maar ik speel ook graag. Het is heerlijk om in de huid van een ander te kruipen. En binnen Merano is er veel vrijheid voor iedereen om het op je eigen manier te doen. Dat komt doordat de grens tussen spelers en de regisseur klein is: we spelen en regisseren om de beurt." 

Torch Song Trilogy is te zien in de Lindenberg op 2 en 19 november en 14 december.