Green Book is vooral heel erg goed bedoeld ***
Een chauffeur, die iets racistischer is dan hij lijkt te willen zijn, rijdt begin jaren zestig een zwarte pianist van optreden naar optreden in het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Dit is een buddycomedy. De een heeft street smarts, de ander drie doctoraten. Er is wat wrijving, maar gedurende de film leren ze elkaar begrijpen en ontstaat er een hechte band.
Vooropgesteld is het zeer bijzonder dat deze film er is in deze vorm, met een script uit de hand van twee B-filmmakers, waarvan één, Nick Vallelonga, de zoon is van hoofdpersoon Tony. En regisseur Peter Farrelly is samen met broer Bobby verantwoordelijk voor lachkrakers als Dumb and Dumber en There's Something About Mary, maar ook voor wanproduct Movie 43. Wie had gedacht dat uit deze combinatie van talenten zo’n oprecht gemeende arthousefilm zou komen?
Wat helpt is dat topacteerwerk een film omhoog kan tillen. Viggo Mortensen (The Lord of the Rings) gaat volledig op in zijn rol als Tony ‘Lip’ Vallelonga, een Italo-Amerikaanse uitsmijter die de carrièreswitch maakt naar chauffeur. Dit acteerkanon is briljant gekoppeld aan Mahershala Ali (Moonlight), een van de veelzijdigste acteurs van het moment. Zijn Dr. Don Shirley is zowel gelaagd als een plezier om naar te kijken.
Segregatie
De titel Green Book komt van een reisboekje dat Tony bij zich draagt, met een lijst van onzalige plekken waar zwarte reizigers in het diepe zuiden van de VS wél mogen overnachten. Het is een symbool voor de segregatie die deze film zo hard probeert te thematiseren. En bij vlagen lukt dat aardig. Don en Tony hebben bijvoorbeeld een aantal erg wrange aanvaringen met handhavers van de wet.
Het ding is: Tony is helemaal niet zo racistisch als de film aan het begin wil suggereren. Ja, hij zet twee glazen die zijn gebruikt door zwarte loodgieters bij het oud vuil. Maar hij schrikt niet zichtbaar, zodra hij erachter komt dat zijn nieuwe opdrachtgever een donkere huidskleur heeft en behandelt hem van meet af aan met veel respect. Hij is te pragmatisch om zich echt als racist te gedragen. En misschien scheelt het dat zoonlief hem als scriptschrijver niet te negatief kan afschilderen. Wie weet. De transformatie die de film schijnbaar voor ogen heeft is minimaal.
Meer chemie dan spanning
Uiteindelijk is de karakterisering van Don Shirley veel sprekender. Terwijl de blanke elite hem behandelt als een ondergeschikte circusattractie, is hij ook alle feeling met de zwarte gemeenschap verloren. Hij valt tussen twee werelden. En de meeste echte spanningen in de film draaien om zijn persoon en hoe de twee heren daarmee omgaan. Samen tegen de wereld. Tussen Don en Tony is uiteindelijk meer chemie dan wrijving, in een werk dat allebei hard nodig heeft.
Met drie verzilverde Golden Globe-nominaties verwacht je vuurwerk, maar dat blijft uit. Goed bedoeld maakt niet altijd een topfilm. Wel is Green Book erg lekker bekijkbaar. Het is vooral een zeer sterk geacteerde film met een simplistisch uitgevallen boodschap. Als dat genoeg voor je is, val je hier echt geen buil aan.
