100 jaar Radboud Universiteit: samen bereik je meer
Deel 5: festivals en grote concerten
De Radboud Universiteit bestaat 100 jaar. In dit vijfde deel kijken we naar een aantal initiatieven die zijn ontstaan vanuit de samenwerking tussen culturele instellingen in de jaren tachtig en negentig. Diogenes en O42 weten elkaar goed te vinden, en ook Doornroosje haakt aan. Dit leidt tot een aantal festivals die tot de dag van vandaag nog bestaan en waarvan je misschien niet wist dat die een keldertje geboren zijn.
RoDiO
Er begon meer behoefte te ontstaan om grotere bands naar Nijmegen te halen. Maar de zalen van Diogenes, O42 en Doornroosje waren te klein om concerten rendabel te laten zijn. De Nijmegenaar moest naar Amsterdam of Utrecht voor internationale acts van formaat. Er was wel bij De Vereeniging een zaal met een grote capaciteit, maar de programmering was in handen van Mensec, die de Stadsschouwburg en de Vereeniging beheerde en zich hoofdzakelijk op klassieke muziek richtte. De drie podia bundelden in de jaren tachtig en negentig hun krachten en zetten RoDiO op om gezamenlijk grotere namen naar Nijmegen te kunnen halen voor optredens in De Vereeniging of Lindenberg. John Cale, Sonic Youth, Bobby Brown and the JB’s zijn enkele namen die geboekt konden worden dankzij de samenwerking in RoDiO.
De Valkhof Affaire
Een andere samenwerking ontstond tussen Diogenes, O42 en café de Plak tijdens de Vierdaagse. De Zomerfeesten lieten studenten in de jaren zeventig en tachtig aan zich voorbij gaan. Zij beschouwden optredens als die van de Zangeres Zonder Naam, Corry Konings, Saskia en Serge en anderen als volksvermaak, dat niet aan hen besteed was en verlieten de stad. O42 begon in de jaren tachtig alternatieve feestjes in haar pand te organiseren en kwam in 1985, op initiatief van Wim Westerveld, met een alternatief festival onder leiding van Terts Brinkhof. Brinkhof was betrokken bij The Boulevard of Broken Dreams (de voorloper van De Parade). Westerveld en Brinkhof zetten onder dezelfde naam in het Valkhofpark een podium neer. De formule was: twee bandjes per avond die afwisselend in het park en in O42 speelden. Na twee edities hield het op. Brinkhof ging zich meer richten op het theaterfestival Boulevard of Broken Dreams, buiten Nijmegen. Ondertussen had Diogenes een jaar eerder met café De Plak tijdens de Zomerfeesten ‘s avonds een alternatief, activistisch festival georganiseerd. O42 zocht contact met Diogenes en De Plak, en uit de samenwerking van de drie, aangevuld met café The Spot, werd in 1987 De Valkhof Affaire geboren. Dat begon met twee podia op het Valkhof en zou uitgroeien tot een groots festival tijdens de Vierdaagsefeesten, waarvoor studenten juist wél in Nijmegen bleven.
De stichting De Valkhof Affaire ging in 2000 failliet, nadat Diogenes als enige organiserende partij was overgebleven vanwege het ter ziele gaan van O42 (waarover meer in het laatste deel van deze reeks) en financieel niet meer kon bijspringen om de tekorten op te vangen. Festivaldirecteuren van de laatste editie, Godfried Verstegen en Peter van Hezewijk, beiden voormalige medewerkers van Diogenes, startten het jaar erop een nieuw festival met een financieel meer gedegen aanpak onder de noemer de-Affaire en het festival kreeg meer en meer landelijke aandacht, vanwege de programmering van opkomende bandjes. In 2013 werd het festival door Doornroosje overgenomen, na interne conflicten, en omgebouwd tot wat we nu kennen als het Valkhof Festival. Verstegen en Hezewijk zijn daarop bij de Honig Brebl gestart.
Eerste editie Oranjepop (1999) | Foto: Steven Trooster
Oranjepop
Een derde samenwerking, die vandaag de dag nog zijn vruchten afwerpt, was die tussen Diogenes en Stichting PAN (Promotie Amateurmuziek Nijmegen). De aanleiding was gelijk aan die van de Valkhof Affaire: tot in de jaren negentig was Nijmegen een saaie bedoening tijdens Koninginnedag. Wie leuke bandjes wilde zien ging naar Arnhem, waar door de stad heen meerdere podia waren, of naar feesten in Amsterdam. Vanuit Diogenes, op initiatief van Maurice Langenhoff, kwam in 1999 het plan voor een eigen festival in Nijmegen. Op de boulevard voor het pand van Diogenes op de Van Schaeck Matthonsingel werd één podium neergezet. Een zestal bandjes trad op voor een paar honderd man publiek en Oranjepop was geboren. In de loop der jaren groeide het festival, werd zelfstandig en verhuisde via de Hessenberg en de Waalkade naar het Hunerpark. De organisatie is inmiddels in handen van Doornroosje.
Lees ook:
