Interview met Hanneke en Marcel over Boek op de Bank

Morgen, donderdag 8 juni, vindt het Boek op de Bank Festival plaats. Eerder spraken we al met Jelko Arts, één van de initiatiefnemers. Afgelopen week mochten we Hanneke Hendrix en Marcel Rözer bevragen. Zij gaan tijdens het Boek op de Bank Festival de interviews doen met Micha Wertheim en Joris van Casteren. Hoe zij zich daarop voorbereiden en wat zij eigenlijk zelf hebben met cabaret en literatuur, dat lees je in dit mooie interview.

Hanneke, jij hebt de mooie taak om Mischa Wertheim te interviewen. Hoe bereid jij je voor op zo’n interview? Leg je veel onderwerpen al vast in je hoofd? Of laat je het heel erg vrij?
Toen net begon met een interviewen voor een live publiek vroeg ik aan Jasper Henderson (naar mijn mening één van de fijnste interviewers van Nederland) hoe hij zich altijd voorbereidde. Toen zei hij: ‘Ik lees, kijk en luister altijd alles wat ik van en over die persoon kan vinden. Dan komen de vragen vanzelf'. Die tip heb ik toen ter harte genomen. Sindsdien begin ik altijd een maand van tevoren met lezen en kijken en luisteren. Heel erg leuk vind ik dat altijd. En hij had gelijk: de vragen komen dan vanzelf. Ik bedenk naar aanleiding daarvan wel altijd een lijn en ik schrijf ook altijd vragen op. Ik denk dat je de boel pas vrij kan laten als je veel dingen vast hebt gelegd.”

Nu ga je Mischa Wertheim interviewen; hij is cabaretier, publicist en radiomaker. Wat heb jij zelf met cabaret?
“Wertheim heeft drie kinderboeken geschreven, dus wat mij betreft is hij ook schrijver. Wat cabaret betreft kan ik me echt ergeren aan het feit dat er zo soms schamper over wordt gedaan, alsof het geen volwaardige podiumkunst is. Natuurlijk wordt er veel waardeloos cabaret gemaakt, maar dat is met muziek, teksttoneel en romans (ik noem maar eens een dwarsstraat) niet anders.”
“Ik hou zelf erg van André Manuel, Katinka Polderman en Alex Klaassen.”

Wertheims nieuwste voorstelling heet Iemand Anders. Ben jij zelf bij deze voorstelling geweest? Wat vond je er van?
“Ik ben naar beide voorstellingen van het tweeluik van dit theaterseizoen geweest. In de eerste voorstelling, Ergens Anders, kwam Wertheim zelf niet het podium op omdat hij ergens anders was. Het was dus in zijn laatste voorstelling, die Iemand Anders heet, spannend of er niet iemand anders het podium op zou komen. Omdat ik niet te veel wil verklappen, kan ik vooral zeggen dat ik erg van beide voorstellingen genoten heb. Het waren ook echte 'Wertheim-voorstellingen', om maar eens een term in de groep te gooien. Al is dat natuurlijk ook logisch. Hij maakt ze immers. Maar goed, de liefhebber zal begrijpen wat ik bedoel. Daarom snap ik ook niet zo goed waarom er tijdens de voorstellingen van Ergens Anders relatief veel mensen wegliepen. Je weet toch naar wat voor soort cabaretier je gaat? Je leest toch wat over iemand voordat je vijftien euro aan een kaartje uitgeeft?”

Zijn er bepaalde dingen zijn waar je tegenop ziet tijdens zo’n interview, of bepaalde dingen waar je zenuwachtig van wordt?
"Ik moet voorafgaand aan elk optreden zenuwachtig zijn, anders loopt het in de soep, is mijn ervaring. Als ik te ontspannen ben dan lukt het me niet om scherp te zijn. Zowel bij voordracht, als ik zelf word geïnterviewd of als ik iemand mag interviewen. Mijn ervaring is dat hoe meer ik denk: ‘Waar ben ik aan begonnen? Ik wil naar huis. Ik weet geen enkele vraag meer. Ik hoop dat er niemand komt en dat het niet doorgaat’, hoe beter het optreden of interview gaat. Er moet misschien iets op het spel staan."
“Dus zelfs voor een optreden voor drie man publiek of een interview met iemand die ik heel erg goed ken maak ik me van tevoren nerveus. Heel belachelijk ziet dat er soms uit; dan mompel ik dingen als ‘O jee, o jeeee, als dit maar goed gaat, als dit maar goed gaat. O jeeeee’ tegen mezelf, een kwartiertje voor ik op moet.”  

Marcel, jij gaat tijdens Boek op de Bank een interview doen met Joris van Casteren. Joris is schrijver, dichter en journalist. Wat is jouw band met zijn werk?
“Joris maakt van de journalistieke nood (wat is hier nou weer gebeurd?) een schrijversdeugd. Lelystad, een been in de IJssel of het rij-examen van een allochtone vrouw. Soms is de aanleiding alledaags, zoals een jeugd in een vinexomgevin en soms ook bizar. Het lijkt dat er eigenlijk overal een verhaal in zit, als je maar diep genoeg graaft en fijn genoeg schrijft. Dat zou ik hem ook graag willen vragen: wanneer weet je dat je beet hebt? “ 

Hoe bereid jij je voor op zo’n interview? Leg je veel onderwerpen al vast in je hoofd of laat je het heel erg vrij?
“Ik bereid me voor door een aantal boeken van hem te lezen. Lelystad las ik lang geleden. Requiem voor een Pittbul en Het been in de IJssel heb ik voor de gelegenheid gelezen. Dan komen de vragen vanzelf. Ik weet dat Joris een keer op het randje heeft gezeten voor wat betreft het gebruik van een privé-verhaal. Ik wist niet meer precies waar dat over ging, dus daar google ik dan wel even naar. En daar heb ik dan ook wel weer een vraag over. Verder vind ik dat er bij Boek op de Bank plaats moet zijn voor vragen uit het publiek. Het is een intieme sfeer en ik probeer de drempel met de BoekopdeBankers zo laag mogelijk te maken, zodat er ook echt een gesprek kan ontstaan. Ik weet dat ik zelf in elk geval genoeg vragen heb, waarbij ik ervoor zorg dat ik niet drie keer hetzelfde gesprek hoef te voeren. Dat is voor Joris leuker en daardoor ook voor mij.” 

Wat hoop je dat het de mensen, die erbij zijn, van de avond meenemen?
“Het mooiste is natuurlijk dat ze een boek van Joris gaan lezen. En zelf kennismaken met zijn stijl die me doet denken aan Malcolm Gladwell, een Amerikaanse non-fictie topper. Ik hou ook heel erg van Marcel van Roosmalen, wiens stijl ook dicht bij die van Joris in de buurt komt. Waar bij Marcel de lach om de hoek ligt, daar is het bij Joris wat kaler. Daardoor is er meer ruimte voor de lezer om te kijken wat hij of zij daar zelf van vindt.”
“Verder vind ik het in tijden van Trump en fake-news (het meest recente voorbeeld over Qatar, waar of niet?) gepast om in te gaan op de grens tussen non-fictie en fictie. Temeer dat het werkterrein van Joris is. Volgens mij heeft hij een strakke lijn als hij iets uit gaat zoeken.”

Heb jij het meest recente boek Mensen op Mars van Joris gelezen? Wat vond je er van?
“Ik heb dat boek (nog) niet gelezen. Het kwam er niet van, maar dat zal me er niet van weerhouden om er vragen over te stellen. Voor zover ik Joris ken – ik interviewde hem al een keer – kan hij daar erg boeiend over spreken. Ik vind het ook echt een onderwerp voor hem. Voer voor de leeuw, zou je kunnen zeggen. Maar dan wel een leeuw die zijn prooi opjaagt, er een beetje mee speelt en hem dan laat lopen. Behalve in dat boek dat teveel privé-elementen bevatte, vind ik dat Joris de personages keurig met rust laat. Het oordeel is aan de lezer. “

“Tenslotte wil ik het nog hebben over de helden van Joris, die deels ook de mijne zijn. Ryszard Kapuscinski bijvoorbeeld. Omdat het publiek de afgelopen jaren ook bestond uit jonge mensen, kan dat makkelijk uitlopen in een boeiend mini-college over bijvoorbeeld deze Poolse journalist. “

Wil jij er bij zijn? Dat kan nog! Bestel hier je kaartje: https://boekopdebank.nl