De muzikale inspiratie van S.A.L.T.
In deze laatste editie van 2023 met muziale inspiratie gaan we nog even knallen met een rave van het Nijmeegse S.A.L.T. Let's get this party started met beukende kicks, dikke synths en old school breakbeats.
Jochem, Koen en Chiel vormen S.A.L.T. Dit staat voor "She Always Loves Them". Een naam die ze gekozen hebben met een knipoog naar hun oorspronkelijke droom om gezien te worden als de boyband van de rave-scene. Hoewel de jongens van toen inmiddels zijn uitgegroeid tot echte mannen, is hun liefde voor beukende kicks, dikke synths en old school breakbeats alleen maar sterker geworden. Met releases op labels die de grenzen overschrijden naar Engeland, Portugal, Italië en het techno-minnende Noord-Macedonië, brengt S.A.L.T. de ravesound uit de jaren 90 opnieuw tot leven. Ook op hun eigen Nijmeegse label Kingsdale Records hebben ze verschillende tracks uitgebracht en gaan ze 2024 overspoelen met hun sound. Maar eerst knallen ze kerstavond nog even hun ravesound door de Luxor Live om 2023 goed af te sausen. Jochem en Koen aan het woord over hun inspiratiebronnen.
Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden?
Koen: In mijn hele jonge jaren werd ik geraakt door de Motown-sound van o.a. James Brown en Michael Jackson. Vooral het album Thriller (1984) maakte toen grote indruk op mij. Ik ben toen trompet gaan spelen en na een paar jaar werd die ingeruild voor een synthesizer. In 1987 werd de liefde voor hiphop geboren door de plaat Paid in Fullvan Eric B. & Rakim. Het tijdperk van de housemuziek werd bij mij ingeluid door de plaat Anasthasia (1991) van T99. Deze tijdloze knaller krijgt mij nog steeds in beweging! Niet veel later werden de eerste draaitafels aangeschaft en kwamen er vele soorten vinyl onder de naald, maar de 90’s rave-klassiekers en early hardcore-knallers zijn toch wel het vaakst voorbij gekomen.
Jochem: Ik werd verliefd op de diversiteit van Mike Patton, de zanger van Faith No More, vooral na het beluisteren van het baanbrekende album Angel Dust. Pattons vermogen om te schakelen tussen genres, van pop zoals bij het nummer Mojo van Peeping Tom tot drum-'n -bass wat hij bij het nummer Lost Weekend samen met The Qemists deed. Daarnaast weet je nooit wat hij gaat doen op het podium, want hij spoort voor geen meter.
Wat mij geïnspireerd heeft om housemuziek (of ravehouse, zoals wij dit noemen) te gaan produceren, zijn wel de echte Engelse raveklassiekers zoals Playing with Knives van Bizarre Inc en Sweet Harmony van Liquid. Wanneer deze tracks nu nog in een set worden gedropt, komt er weer een extra energie los in de zaal.
Welke plaat is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Koen: De albums Experience (1992) en The Fat of the Land (1997) van The Prodigy hebben veel invloed gehad. Raveklassiekers als The First Rebirth (1993) van Jones & Stephenson en Hit Hard (1994) van Robert Armani mogen niet ontbreken in dit lijstje. Op latere leeftijd hebben artiesten als Foals, Royal Blood en Fred Again hun plek veroverd.
Jochem: De sound van de early rave, zoals te horen op de legendarische Thunderdome-reeks, evenals het tijdloze album Angel Dust (1992), dat ik al hiervoor noemde, zijn van grote invloed geweest. Het album Reverence (1996) van Faithless en het werk van Frank Boeijen blijven ook van onschatbare waarde.
Als ik nadenk over wie op dit moment echt mijn inspiratiebronnen zijn, schieten namen als Ejeca, Eli Brown, Patrick Topping en de houselegende Roger Sanchez meteen te binnen. Deze gasten draaien en produceren bijna non-stop, en hun onuitputtelijke creativiteit blijft me keer op keer verbazen.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Jochem: Dit is wel heel lastig kiezen, maar mijn eerste concert was dat van Pink Floyd in de Goffert. Ik mocht als klein mannetje met mijn ouders mee. Dat is wel altijd blijven hangen. Maar ook de eerste keer Faith No More in de Rijnhal in Arnhem. Kwamen we daar als eerste binnen, stond de band nog te frisbeeën in de hal.
The Chemical Brothers op Sziget was ook een hele vette ervaring. Daar had je toen nog geen volumebeperking en die bass knalde door je hele lichaam. Was sowieso wel een bijzonder festival. Tentjes op hetzelfde terrein als de podiums, en de drank was nog echt goedkoop.
Koen: Limp Bizkit op Pukkelpop 2000. De energie van Fred Durst tijdens dit concert was geweldig. Totaal gekkenhuis dit optreden en ik eindigde crowdsurfend naast hem op het podium uitkijkend over de op hol geslagen menigte. Wat een ervaring!
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren?
Jochem: Natuurlijk ons en al onze tracks, maar als ik er daar eentje van moet kiezen is het wel GO. Maar onze bootleg van Intergalactic is toch ook wel echt heel vet. Staat alleen op SoundCloud en op YouTube.
Als ik dan niet ons zelf mag kiezen moet iedereen Esqapaid gaan luisteren. Is een nieuw project van MC Stretch dat echt heel vet is. Het album gaat er aankomen dus hou het in de gaten.
Koen: Ik zou dan toch ook onze laatste plaat willen tippen: This is ravehouse. Een hele vette opkomende artiest is Joey Valence. Hij brengt de oude Beastie Boys-sound terug, maar is ook niet vies van een beetje rave!
S.A.L.T kun je vinden op https://ravehouse.net en Facebook
