De muzikale inspiratie van Jeroen Kurpershoek

Jeroen Kurpershoek maakt muziek. Dat is een vaststaand feit. Verder vindt hij het lastig om zijn muzikale identiteit te beschrijven. Hij speelt gitaar en basgitaar, produceert en mixt muziek, en is dol op sounddesign. Daarnaast geeft hij gitaar- en basgitaarles bij de Lindenberg, is hij actief in verschillende bands en opereert hij onder verschillende artiestennamen.

Jeroen speelt funk en soul, zoals bij Platvloers, en hij is lid van de countryband Harrison Dean. Hij geniet ervan om singer-songwriters te begeleiden en te produceren, zoals Ember Eve. Ook maakt hij hiphopbeats voor Konstrukto. En dan hebben we het nog niet eens over zijn eigen elektronische muziek onder de naam J. Duko, die moeilijk te categoriseren is, maar enigszins neigt naar dubstep of breakbeats – hij weet eigenlijk niet hoe je het moet noemen. Als hij echt moet kiezen, denkt hij dat hij de voorkeur geeft aan de basgitaar. Hij heeft basgitaar gestudeerd aan de Fontys Rockacademie Bacheloropleiding in Tilburg.  “Dat instrument blijft geweldig! Als je bas speelt, speel je eigenlijk alles: ritme, harmonie en melodie komen allemaal samen.”

Op zijn website, jeroenkurpershoek.nl, vind je zijn recente projecten, allemaal te bekijken en te beluisteren in één handig overzicht. Hij is niet erg goed in zelfpromotie, zoals je kunt lezen in deze tekst, maar voor hem blijft het creëren van muziek het mooiste wat er is.

Bij het horen van welke plaat besloot je muzikant te worden?
“Mijn eerste grote muzikale liefde was het album Dangerous van Michael Jackson. Mijn moeder kreeg de cd op haar verjaardag toen ik negen was. Thuis draaide mijn vader voornamelijk klassieke muziek en mijn moeder was fan van jaren 60-muziek, zoals The Beatles en Janis Joplin. Dangerous maakte een enorme indruk op me. Het begint letterlijk met een knal en brekend glas. Ik hield van dansen en dit album was zo dansbaar. Ik nam het op een cassettebandje op zodat ik het overal kon beluisteren, op mijn walkman, in mijn kamer. Telkens weer... Magie!”

“Ik vroeg mijn ouders hoe je zoiets maakt. Ze zeiden dat je een bandje moest beginnen en het kon spelen. Maar ik wist wel beter. Ik zei al "dit klinkt niet als een bandje". Nu begrijp ik dat het vol zit met samples en synthesizers, voornamelijk door de agressieve hiphopinvloeden van de producer, Teddy Riley, die een groot deel van het album heeft geproduceerd. Hierdoor kwam ik in aanraking met hiphop, waaronder Public Enemy van het label Def Jam.”

“Ill Communication van de Beastie Boys (ook bij Def Jam) was van grote invloed op mij. In de jaren 90 luisterde ik veel naar hiphop en probeerde het zelf ook te maken. Ik rapte, maakte beats en begon met gitaar spelen. Ik probeerde Nirvana, Jimi Hendrix, Guns N' Roses enzovoort na te doen... (oh oh en Radiohead, die zijn ook gaaf). Toch noemde ik mezelf nog geen gitarist of muzikant. Ill Communication was voor mij een voorbeeld van de vrijheid die je kunt nemen in muziek. Het mooie van dit album is dat het niet perfect is. Begrijp me niet verkeerd, het klinkt geweldig! Maar soms zijn de vocalen onverstaanbaar. Na een rustig nummer word je omvergeblazen door geschreeuw en ruwheid, om later op dezelfde plaat een instrumentaal stuk te horen dat juist het tegenovergestelde is. Samples en instrumenten vullen elkaar aan. Na het horen van dit album begon ik ook gitaar te gebruiken in mijn muziek. Hierdoor werd ik ineens muzikant genoemd. En zo voelde het ook.”

Welke artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
“Ik zoek in verschillende periodes verschillende dingen in de muziek die ik luister. Dat kan per dag verschillen. Maar de man die me steeds weer fascineert is Stevie Wonder. Dit niet alleen door de geweldige baslijnen in zijn nummers. Wat ik zo mooi vind aan zijn muziek is de rijkdom aan complexe melodieën en harmonieën, waarbij hij gebruik weet te maken van muziektheorie op een diepgaand niveau. Dat is al knap op zichzelf.”

“Wat me zo fascineert aan Stevie Wonder is dat hij dit allemaal gebruikt en er toch meezingbare pakkende popliedjes van weet te maken. Het beste van beide werelden. Het klinkt in mijn oren nooit als moeilijk doen. Het klinkt gewoon lekker en als je er steeds weer naar luistert vind je steeds weer een nieuwe laag waardoor het nooit saai wordt.”

Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
“De European BassDay met Richard Bona in 2003 in De Vereeniging. Er was nog maar een handjevol mensen aanwezig, echt vijftig of zo in die toch best grote zaal. Ik had nog nooit van Richard Bona gehoord. Na een dag vol basgeweld, sneller en harder, kwam hij op met prachtige liedjes. Zo smaakvol. Hij deed de moeilijkste dingen die ik ooit had gezien op bas, maar dan in dienst van de muziek. En vaak ook gewoon prachtig bassen in dienst van prachtige liedjes. En tegelijkertijd mooi zingen! Hoe dan?”

“Of zou ik Maceo Parker in Paradiso 2011 kiezen? Vier tikken van drumstokken en daarna groove. Vanaf moment één raak. Ongelofelijk. En dan vijftien minuten hetzelfde doen. En daarna was ik nog steeds teleurgesteld dat het nummer voorbij was.”

“Of toch John Mayer op Pinkpop 2010? Na toch wel veel schreeuwende bands was het bij Mayer vanaf noot één raak. Wat een vakmanschap, wat een band en wat een gitaar- en basgeluiden! Ik was net afgestudeerd maar kreeg toen goed op mijn kop. De band zei: "Dit is spelen!" Dat niveau, daar was ik niet en ben ik nog steeds niet. Gelukkig kunnen we altijd blijven leren. En... in dienst van. Prachtig.”

Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren? 
“Ik moet meteen denken aan Mr. Bill. Elektronische muziek. Helaas heeft hij nu net geen plaat uitgebracht, alleen een single in samenwerking met een andere producer. Maar die single vind ik niet zo mooi, helaas. Zijn soloalbums vind ik wel heel mooi. Apophenia uit 2018 en Phantasmagoria uit 2021. Schilderen met geluid is het. Het heeft niets te maken met melodieën of liedjes. Het draait puur om timbre op ritme. Ik raad iedereen aan om ernaar te luisteren. Als je hoort hoe gelaagd en gefragmenteerd de geluiden zijn, dan begrijp je wel waarom hij niet elk jaar een album kan uitbrengen. Ik raad deze muziek vooral aan voor het soort muziekliefhebber dat denkt dat elektronische muziek makkelijk is en er niet toe doet. Prachtig toch, al die verschillende soorten muziek.”

Website:https://www.jeroenkurpershoek.nl