Skip to main content
Vacature redactiecoördinator

Vacature redactiecoördinator

De muzikale inspiratie van Disci (Simon Mamahit)

| Steven Trooster | Interview
De muzikale inspiratie van Disci (Simon Mamahit)
Simon Mamahit alias Disci | Foto's: Peter van Esch

Disci brengt al meer dan 15 jaar muziek uit als rapper. In 2023 kwam zijn laatste album uit getiteld Nachten Alleen. Hij toerde hiermee samen met zijn band ‘In het wild’ in de formatie ‘Disci in het Wild’ door Nederland met de reizende spoken word clubnacht Mensen Zeggen Dingen. Met een afsluitende show op het Valkhof Festival in 2023 kijkt hij nu naar het releasen van een vervolgalbum Dagen Samen.

Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden? 
Het begon way back toen ik als guppy op familiefeesten rondliep en hier altijd oude Nate Dogg, 2Pac en N.W.A. aanstond. Ik wist nog niet wat voor muziek dit was en wat ik ervan vond, ik herinner het me alleen. Ik was op die leeftijd al een zeer actieve breakdancer dus hing rond in de hiphopscene van Nijmegen zonder dat ik het doorhad. Daarnaast waren al mijn oudere neven en nichten van mijn Indonesische kant sneakerheads, rappers, dansers en volop in het uitgaansleven betrokken. Een deel van de familie komt uit de Randstad en gunde mij altijd de nieuwste sneakers, cd’s etc. Ik keek zo ontzettend op tegen hen en wilde ook als hen zijn. 

Toen kreeg ik op een gegeven moment The Eminem Show op cd, toen ik een jaar of 12 was. Hier begon ik echt te beseffen wat rap was en hoe hiphop in elkaar zat. Ik probeerde wat in het Engels mee te schrijven maar dit was nogal een struggle aangezien ik de taal nog niet meester was. 
Ik herinnerde me dat ik erg geïnteresseerd was in hiphop vanaf een jonge leeftijd. Als ik op zaterdag naar de bieb ging met mijn moeder, dook ik de cd-racks in om te zoeken naar Nederlandse hiphop. Ik kwam cd’s tegen van Extince, Zombie Squad, Osdorp Posse en Brainpower en luisterde deze vol enthousiasme op de stereotorens van mijn vader. 

Echter toen ik op 14-jarige leeftijd op early YouTube ‘Nederlandse hiphop’ intypte ging er een wereld voor mij open. Ik leerde de ‘undergound’ kennen en als edgy hiphoptiener was dit natuurlijk onweerstaanbaar voor mij. Opgezwolle (Vloeistof), D.A.C. (Professioneel Chillen) en Pete Philly (Mindstate) is waar het voor mij als artiest is begonnen. Ik dacht ‘wauw’ het kán gewoon, je kan gewoon echt in het Nederlands rappen en dat dan op YouTube zetten. Dit was het moment dat ik echt besloot om hier naartoe te werken, zelf geproduceerde nummers met eigen beats en eigen teksten, zelf gedistribueerd in eigen beheer.  

Simon Mamahit foto Peter van Esch

Welke plaat is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Teveel om op te noemen maar er zijn wat platen die ik in de 10+ jaar dat ik actief ben, kan aanwijzen als ‘formatieve’ platen in vooral mijn vroege ontwikkeling. 
Jiggy Djé – Noah’s Ark. Ik was een doorgewinterde ‘Ark Boy’. Jiggy’s openhartige en persoonlijke maar ook humoristische stijl sprak mij erg aan. Daarnaast hoe Terilekst de Nederlandstalige lijn doortrok door veel oud-Hollandse klassiekers te samplen vond ik prachtig. Elk concert stond ik vooraan en elke keer wilde ik ‘dat’ stuk waarin Jiggy de mic aan het publiek gaf, meerappen. Eigenlijk best voor schut als je eraan terugdenkt maar ook wel schattig ofzo. Ik was 14, laat me. Goed Jiggy Djé’s Noah’s Ark
Sticks & Delic – Fakkelteit. Ik was een beetje later bij de Opgezwolle-hype als dat ik zou willen en was pas echt hooked bij Fakkelteit. Sticks zijn stijl heeft me altijd ontzettend aangesproken. De rust, de thematiek en de nuchterheid. Vooral ook hoe de hele Zwolle-gang een écht eigen sound neerzette vind ik tot op de dag van vandaag inspirerend. 
Pete Philly & Perquisite – Mindstate. Een stukje ‘muzikaler’ dan je doorsnee hiphopalbum van die tijd. Het was voor mij een openbaring om te zien dat je niet gebonden was aan enkel draaitafels of DAW’s maar dat je daadwerkelijk met een ‘muzikantenblik’ naar het genre hiphop kan kijken. Beetje cringe misschien om dat zo te zeggen maar het was toen nieuw voor mij. 
Er is nog véél te véél om op te noemen. Je vindt het hieronder in de playlist.

Simon Mamahit foto Peter van Esch

Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Ook veel te veel om op te noemen. Erykah Badu op North Sea Jazz 2022. De nonchalance, de ‘cool’, de Boliviaanse ‘cholita’, de skill hoe ze als absoluut doorgewinterd artiest die Ahoy om haar vinger windt. Ze had allemaal kasten op het podium staan waarin allerlei potjes en kannen stonden waar ze tussen nummers door een ‘elixer’ uit pakte terwijl ze met de zaal kletste tussen de nummers door. 

The Robert Glasper Experiment in Doornroosje toen aan het eind van de set met Black Radio-klassiekers hij aan de zaal vroeg of er nog rappers waren. Ik ga eerlijk zijn maar ik durfde gewoon niet. Gelukkig werd ik door vrienden van mij naar voren geduwd. Toen stond ik daar wat verse te rappen met Robert Glasper op het podium. Crazy als ik er nu aan terugdenk. Verder kan ik me nog heel erg goed mijn eerste moshpit herinneren bij Kubus & BangBang in het oude Roosje. 

Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren? 
Ik moet heel eerlijk zijn maar ik luister niet heel veel nieuwe muziek meer. Eigenlijk best erg om toe te geven, maar ik kan geen album noemen in 2023 dat ik van begin tot einde heb geluisterd. Ik ben groot Logic-fan, van zijn flow, zijn techniek, beatkeus, minder van zijn identiteitscrises. Paradise II is voor mij een zeer fijne track die gaat over een aging rapper zijn in een gigantisch hiphoplandschap. Eigenlijk heel dat album College Park

Verder Sef – Ik Zou Voor Veel Kunnen Sterven Maar Niet Voor Een Vlag. Wederom een aging rapper die in mijn optiek in het ouder worden de lol niet verliest maar nog steeds ernstig kan komen en hoog muzikaal kan blijven produceren. Daarnaast mis ik politieke rap in Nederland, althans rap en hiphop die een sterke politieke boodschap heeft.

Simon Mamahit foto Peter van Esch

Welke nieuwe artiest moeten we in de gaten houden?
Nnelg is op onderhoud wat zich gaat uitbetalen. Inspirerende guy die al lang daar is maar volgens mij nog lang niet uitontwikkeld. Jeroen Antoine zit wekelijks met rappers van statuur in de studio. Viccens is een groots kunstenaar die altijd cooking is. Zaffré, Azuzu en Parsa zijn een nieuwe lichting geniale Nijmeegse muzikanten. Joella T, Akunna, Cesco en Yaps uit Nijmegen krijgen te weinig shine als rapper.

Ik kan nog wel even doorgaan, er is voor ons allemaal nog een hoop te checken.

[Tekst gaat verder onder de foto]

Simon Mamahit foto Peter van Esch

Fotogalerij Disci

Getagd onder

Deel dit artikel