The Awkward is een vijfmans indie-band uit Nijmegen, opgericht in 2020. Gooi The Arctic Monkeys, Blur en de Teletubbies in een blender en dan krijg je The Awkward: britpopgitaren, kleurrijke shows en vooral niet al te serieus. Indie-sukkels noemen ze zichzelf. Muziek voor de dertiger die z’n beginnende knieproblemen negeert op de dansvloer, of de tiener die denkt dat indie een kledingstijl is - ze doen het allemaal!

Het afgelopen jaar werd The Awkward tweede bij de Roos van Nijmegen en hadden ze een mooie festivalzomer met shows op Valkhof Festival, Over De Top (Lichtenvoorde), Zomerparkfeest (Venlo) en meer. In oktober kwam de ep Takes Two To Tango uit, de eerste helft van een album dat volgend jaar mei verschijnt. Dan kun je zeker een leuke releaseshow voor deze plaat verwachten in Nijmegen.

Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden? 

Wouter (gitaar/percussie): “Jaaaa, heel eerlijk ben ik gitaar gaan spelen om indruk te maken op een meisje dat één jaar boven mij zat op de basisschool. Volgens mij weet ze nog steeds niet dat ik überhaupt besta, maar gelukkig is mijn liefde voor muziek wel beantwoord.”
Sen (bas): “Ik luisterde vroeger veel naar U2, en vooral de bas van Adam Clayton trok me. Zijn stijl, subtiele poem-poem, liet me zien hoe belangrijk de bas eigenlijk is. Toen wist ik: dat wil ik ook doen.”
Jeroen (drums): “Als peuter draaide ik de live-dvd’s van Elton John en Robbie Williams grijs; die zong ik dan -fonetisch- mee. Daar begon wel echt mijn interesse in livemuziek.”
Rashid (zang/toetsen): “Poeh, ik speel al klassiek piano sinds m’n zesde, maar rond m’n 16e was ik er helemaal klaar mee toen ik Flight of the Bumblebee maar niet onder de knie kreeg. Jaren later vroegen ze me als toetsenist bij wat nu The Awkward is. Het was zeker niet de bedoeling dat ik leadzanger zou worden, maar soms loopt het gewoon zo haha.”
Brian (gitaar): “Er was niet één plaat die de knop omzette. Muziek zat er gewoon altijd al in. Als kind vond ik het magisch hoe een goed nummer alles even stilzet. Als ik iemand moet noemen, dan maar iemand met dezelfde naam: Bryan Adams.”

Welke artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?

Rashid: “Mijn vrienden luisterden vroeger vooral hiphop, Mac Miller was de grote man bij ons op school. M’n zus vond echter dat deze muziek totaal niet bij me paste en liet me MGMT, Arctic Monkeys en The Strokes horen. Ik was meteen verkocht en die drie zijn eigenlijk nog steeds enorme invloeden als ik muziek schrijf.”
Brian: “Ik heb fases gehad, maar die vroege 2000’s poprock heeft me echt gevormd: The Goo Goo Dolls, Oasis, The Kooks, The Fray, John Mayer waren echt de soundtrack van m’n jeugd. Later kwam de indie-hoek erbij, maar ik kan country- en singer-songwriter-muziek ook enorm waarderen.”
Jeroen: “Qua popmuziek overrulen de 80’s mijn playlists. Stiekem ga ik ook altijd goed op Hollandse hitjes, maar die draai ik eigenlijk vooral in mijn befaamde auto-playlist.”
Sen: “Mijn smaak is in de loop der jaren flink verbreed: van rock naar postpunk, indie en zelfs Franse elektropop. Bands als Interpol, The Cure en Phoenix hebben allemaal hun invloed gehad.
Wouter: “Allereerst denk ik aan Mac DeMarco, daar luisterde en speelde ik alles van vroeger. Simpel, eerlijk en vooral niet te serieus! Die energie probeer ik nu nog steeds zo veel mogelijk op het podium tot uiting te brengen.”

Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?

Sen en Rashid: “We zijn met de auto naar Nancy gereden voor een show van de Franse elektro-rockers La Femme. Wat een stijl en wat een theatrale chaos op het podium! Daarna belandden we op een Frans studentenfeestje in een bar, waar het personeel uiteindelijk op judomatten met elkaar begon te worstelen. Géniaal!”
Brian: “Heel verschillend, een kleine show van South Summit in de Melkweg kan net zo binnenkomen als Liam Gallagher in een arena. Maar goed, Liam live zien was wel een bucketlist-moment. D’you know what I mean?”
Wouter: “Ik denk IDLES! Dat was mijn eerste keer (onvrijwillig) crowdsurfen, en wát een dikke show was dat. Er gaat niets boven een bezweet, dansend en schreeuwend publiek. Er helemaal in opgaan met z'n allen, vet!”
Jeroen: “Moeilijk kiezen… ik denk Lionel Richie, TOTO en Alphaville. Viva the eighties!”

Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren? 

Wouter: “Dan ga ik voor Viagr Aboys van Viagra Boys! Dikke vette plaat, en live zijn ze honderd procent nog vetter!”
Sen: “Karaoke Moon van Warhaus blijft een aanrader, een plaat die steeds meer onder je huid kruipt.“
Rashid: “Midas van Wunderhorse is absoluut mijn meest gedraaide plaat van de afgelopen tijd. Gewoon lekkere gitaarmuziek en ook kneitergoed live.”
Brian en Jeroen: “Takes Two To Tango van The Awkward. Ongemakkelijk eerlijk, dansbaar en een tikkie bitterzoet, precies zoals het leven soms is. En geloof me: er komt nog meer aan.”

Fotogalerij The Awkward

Website: https://www.theawkward.nl