De muzikale inspiratie van Pieter Klaassen
Pieter Klaassen is al bijna veertig jaar een sideman op de snaren die niet voor een "stijlgat" te vangen is. Van soul tot gipsyjazz en blues tot Balkanmuziek in een groot aantal bands binnen en buiten Nijmegen. Hij bespeelt gitaar, lap steel, dobro, bouzouki én mandoline.
De lijst met bands waarin hij heeft gespeeld, is lang: R-chestra, Saxotones Groove Mission, Gé Reinders, Rood & Nighthawks at the Diner, Mrs Hips, East of the Sun, Boston Tea Party, EtnoSaraj, Juneville, Bluesmasters, Vera Westera and Friends en het duo Liedjes uit Liefde (op uitvaarten en huwelijksceremonies). En internationaal met Laura Vane & The Vipertones. Hij speelt regelmatig gitaarpartijen in voor projecten van anderen.
Pieter was 30 jaar gitaardocent, bandcoach en coördinator Pop en Rock bij Lindenberg Cultuurhuis. Daarnaast is hij betrokken bij de Liedjesfabriek waar hij ongeveer 200 liedjes met kinderen schreef. Ook mocht hij twee keer de muziek en liedteksten voor de voorstelling Lef schrijven en produceren. Hij verzon nummers voor East of the Sun en deed co-writes voor albums van onder andere Rood Adeo en Juneville.
[Tekst loopt door onder de foto]
Hoe hou je dat allemaal uit elkaar?
Nou, ik speel eigenlijk in al die bands min of meer hetzelfde, alleen is de muzikale omgeving en de mate van vrijheid steeds een beetje anders. Dat levert wel eens een spanningsveld op. Bijvoorbeeld wat bij popband Juneville echt buiten het kader is, kan bij I Compani juist heel goed. Een van de leukste optredens die ik ooit deed, was met een bassist en drummer op een groot alternatief feest. De opdracht was: speel geen herkenbare songs, als het maar dansbaar is en ter plekke bedacht. We hebben genoten, en het publiek ook.
Vorige week speelde ik wereldjazzfunk met Travel Syndicate, deze week fado met Quatro Ventos, 28 januari met Bo van de Graafs I Compani in LUX en de week daarna op 11 februari met Mulder! in de Lindenberg. Je zou kunnen zeggen dat ik moeilijk kan kiezen. Ik doe in ieder geval al een stuk minder dan 10 jaar geleden.
Ooit hoop ik nog een album onder eigen naam te maken en die website van me moet ook nog een keer online. O ja, en ik zou het leuk vinden meer co-writes te doen in allerlei genres. Ik hoor vaak dat de liedjes of hooks die ik bedenk een "oorwurm" in zich hebben, zo kwam ik laatst bij een vriend en ineens zingen zijn zoons van 18 het refreintje van een liedje dat ze drie maanden eerder één keer gehoord hadden. Toen dacht ik, mmm, daar zou ik iets meer mee moeten doen.
Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden?
Ik kreeg een akoestische gitaar van oom Frans op mijn 7e en die verdween na het aanleren van de akkoorden D en A (bedankt nog mijnheer Joep) onder mijn bed. Mijn eerste singeltje is She's Not There van Santana. Ik geloof dat daarna mijn muzikantendroom begon op mijn 13e, toen ik met klasgenoot Jeroen voor de enorme platenkast van zijn broer Paul stond en hij Shpritsz van Herman Brood aan me liet horen. Die flitsend opwindende gitaarsolo's van Dany Lademacher op het nummer Rock 'n roll junkie kwamen keihard binnen. Ik had nog geen idee waar die muziek over ging, maar ik wist: dat wil ik ook!
Na de schoolband op het Kandinsky College kwam ik in een "eigen werk symfonische rock band", ik leerde andere gitaristen kennen en hoorde van een opleiding jazz aan het conservatorium. Dat was erg ver van mijn bed maar door veel te spelen met anderen en jazzles te nemen op de Lindenberg werd ik toegelaten. Bij mijn auditie speelde ik ook eigen nummers, en dat werd daar wel gewaardeerd.
Welke artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Dat zijn er erg veel en uit verschillende hoeken, maar over het algemeen zijn het vooral de gitaar-improvisatoren die me boeien: van Jimi Hendrix tot de immer verrassende John Scofield. Van Derek Trucks en Nile Rodgers naar John Mayer. Van Robin Nolan naar Django Reinhardt: via Prince naar Pat Metheny. Maar uiteindelijk denk ik dat mijn desert-island-plaat Beyond the Missouri Sky van hem en Charlie Haden is. Onlangs ontdekte ik een filmpje van Tobias Hoffmann, een Duitse gitarist. Hij is op dit moment mijn held! Luister eens op Youtube.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Ik houd niet zo van grote festivals of grote venues, dus mogen het drie kleintjes zijn? Meestal zijn het concerten waar ik onverwacht naar toe ga… Zoals een concert van drummer Chris Dave in Jazzcafé Dizzy in Rotterdam een jaar of tien geleden, die alle jazzconventies overboord gooide. Ik wist niet wat ik hoorde, bijna van een andere planeet.
In Glasgow stond ik 5 jaar geleden in een kelderkroegje naar een solo-optreden van Joey Landreth te kijken (van Bros Landreth, die onlangs Doornroosje platspeelden). Het ogenschijnlijk gemak waarmee hij in zijn eentje het publiek inpakte en die muzikaliteit, heerlijk!
Vorig jaar ging ik naar In de ban van Bannink van Phion hier in De Vereeniging. Ik werd echt omver geblazen door de muziek uit mijn vroege jeugd.
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren?
Ik ben nooit zo heel up-to-date, maar een album dat me fascineert is het album van Blake Mills en Pino Palladino. En vorige week hoorde ik het liedje Life According To Raechel van Madison Cunningham. Prachtig!
Welke nieuwe artiest moeten we in de gaten houden?
Ik denk dat we in 2024 allemaal naar Niemandsland van Yildiz Gies moeten gaan kijken. Zij is een oud-leerling van me, maakt prachtige liedjes en schrijft mooie verhalen.
