Skip to main content
Vacature redactiecoördinator

Vacature redactiecoördinator

De muzikale inspiratie van Antillectual

| Steven Trooster | Interview
De muzikale inspiratie van Antillectual
Antillectual © Peter van Esch

De Nijmeegse punkrockband Antillectual werd opgericht in 2000 en toert sindsdien over de hele wereld. Antillectual groeide op met skatepunk uit de jaren 90, emo uit de jaren 00 en orgcore uit de jaren 10. De band bracht in de loop der jaren internationaal tien platen uit. De huidige bezetting bestaat uit oprichter Willem op gitaar, Riekus op drums en Ben op bas. Deze maand brengt het drietal voor het eerst in zeven jaar een nieuw album, Together, uit met gloednieuwe nummers en een samenwerking met The Punk Cellist. 27 mei staan ze met Two Star Review & Sjonnie en het Talent in de Plu Pub.

Bij het horen van welke artiest besloot je muzikant te worden? 
B
: In die tijd was ik veel aan het skaten en luisterde ik veel NOFX, Bad Religion, Good Riddance, Face to Face, Pennywise, etc… Eigenlijk was het niet per se een specifiek album of artiest waardoor ik besloot muziek te gaan maken, maar mijn mattie Mosh die in een gezamenlijke dronk tegen me zei: “punk is echt zo ontzettend vet, we moeten samen punk gaan maken man, en jij moet gaan bassen!” Ik was het volledig met hem eens, en de volgende dag ben ik een bas gaan kopen.  
R: Dat moet iets van Queen, Bon Jovi of Guns n’ Roses zijn geweest. Roger Taylor, Tico Torres, Steven Adler en Matt Sorum zijn de reden dat ik wilde leren drummen.
W: Dat was nog lang voordat ik van punk had gehoord, of de ambitie had om in een band te spelen. Maar ik denk dat het horen van Dire Straits’ Money For Nothing in combinatie met het artwork met een gitaar mijn interesse in gitaarspelen wel heeft aangewakkerd. Dat album kwam uit in 1988, een jaar later begon ik met gitaarspelen; dat was dus geen toeval.

Welke plaat of artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
B
White Trash, Two Heebs and a Bean van NOFX. De eerste punkplaat die ik luisterde, wat een openbaring, ik was helemaal verkocht.
R: Bad Religion - Recipe for Hate & No Control, Green Day - Dookie. Ik kreeg deze cd’s te leen van de neef van een basisschoolvriend, luisterde ze meteen en begreep: er bestaat ook harde, snelle muziek die écht ergens over gaat. Dat was mijn eerste kennismaking met punk.
W: Propagandhi uit Canada. De eerste keer dat ik ze hoorde 2e helft jaren 90 moest ik er nog weinig van hebben, maar toen het kwartje eenmaal viel raakte ik verslaafd. Ze hebben die combinatie van rauwe energie, virtuoze techniek en kritische teksten waar ik tot op de dag van vandaag van houd en die we zelf ook (proberen te) maken.

Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
B: Rancid op Pukkelpop. Voor die show nooit echt onder de indruk van Rancid geweest, maar dat concert heeft dat helemaal doen veranderen. 
R: Zoveel! Ik denk dat de keuze dan toch valt op Guns n’ Roses in het Goffertpark in 2017. Niet alleen de eerste keer dat ik mijn absolute jeugdhelden eindelijk live aan het werk zag, maar een vriend - tourmanager van de supportband - had VIP-tickets voor ons geregeld. Zit je dan met een emmer gekoeld bier op je tuinmeubilair tussen - ik denk - de kinderen van Angus Young. 
W: Ik was ook bij dat Guns n‘ Roses concert en dat was in de context inderdaad supergaaf. Het meest verrast word ik meestal door ondergewaardeerde kleine bands in tochtige kraakpanden die dan de sterren van de hemel spelen en een groter bereik verdienen. Zoals wij ooit In-Sane uit Slovenië in een Oostenrijks dorpje leerde kennen. We hoorden alleen de soundcheck en dachten dat het minimaal een 5-koppige band moest zijn, zoveel gebeurde er muzikaal. Toen we ze zagen spelen bleken ze alles met zijn 3en te doen. Maar ook Placebo in de Ziggo Dome vorig jaar was erg indrukwekkend, alleen al het formaat van de zaal en de productie.

Antillectual foto peter van esch 01Antillectual © Peter van EschWelke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren?
B
: Catapults, een Duitse emo pop-punk band, die ik via onze booking agency heb leren kennen afgelopen jaar. Die gasten hebben echt een lekkere vibe! En de Oostenrijkse band 7 Years Bad Luck, we speelden samen op een festival in Luxemburg, hun album Great, Big, Nothing, echt helemaal grijs gedraaid. Vet!
R: Samiam - Stowaway. Zeker geen nieuwe band - ze bestaan al sinds begin jaren 90 - maar deze plaat uit 2023 klinkt nog net zo fris, urgent en catchy als hun klassiekers van weleer. En Sophie Straat - Smartlap Is Niet Dood. Een curieuze cross-over van smartlap en protestlied. Dat eerste is normaal gesproken niet echt mijn ding, maar hier klopt het: met een snik in de stem “fix de wooncrisis”, “stem op een vrouw” en “omver met het kapitalisme!” scanderen.
W: Bony Macaroni, uit eigen land, echt een te gekke, relatief nieuwe band. Een energieke mix van quirky emo en pop punk. The Big Bucks is dit jaar uitgekomen en ik heb het al flink grijsgedraaid. Daarnaast verdient Harsh Realms uit Roosendaal nog een vermelding, ze gaan al een tijdje mee, maar hun recent uitgebrachte plaat CVLT is te gek, klopt van top tot teen!

Antillectual foto peter van esch 02Antillectual © Peter van Esch

http://antillectual.com

Getagd onder

Deel dit artikel