Volg die muziektour, al mot je kruupen

Dat de burgemeester van onze cultuurminnende gemeente ludieke protestacties van musea en theaters op voorhand al verbood, biedt weinig optimisme voor de culturele sector in Nijmegen. Moeten we het straks toch van Den Haag hebben… In afwachting van betere tijden zijn we dus nog steeds aangewezen op een alternatieve bevrediging van onze cultuurbehoeften. Fijn dus dat Follow the Music, dat al sinds 2017 muziekwandelingen organiseert, in samenwerking met Doornroosje een stadswandeling online heeft gezet.

De wandeling dient overigens wél fysiek te worden afgelegd; digitaal kán, zelf lopen is leuker. Gewapend met twee telefoontjes, hand- en wandelschoenen gaan we deze kille zaterdagmiddag op pad. Naar het startpunt, en waar zou dat anders moeten zijn dan Doornroosje, dé poptempel van Nijmegen en (verre) omstreken. Daar is het effe uitvogelen hoe de wandeling werkt (tip: doe dat thuis alvast). Maar het blijkt vrij eenvoudig: gewoon op ‘starten’ drukken en het programma start. En dan nog een keer of twee op play. Een kind kan de was doen.

De mannen achter Follow the Music, Erik Nijsten en Edwin Niemantsverdriet, tevens de opstellers van deze stadswandeling, hebben Loes Wijnhoven, bekend van het zangduo Clean Pete, gestrikt voor het audiocommentaar. Zij gaat voortvarend van start met een beknopte geschiedenis van Doornroosje (vanaf 6 december 1968). Plus een anekdote over Slayer, de metalband die er zelf zo graag wilde spelen. Om de sfeer, maar vooral ook om die ’famous hot sauce’ te nuttigen. Wat dan weer een kookboek opleverde.

Grootheden in Nijmegen

‘Je ziet het pas als je het doorhebt’, gaat ook op voor dit stadstochtje. Na veel gefrunnik op onze telefoontjes ontdekken we dat we alleen maar op het volgende cijfertje op de kaart hoeven te tikken om Loes ons naar het volgende verhaal te laten loodsen. Ze steekt meteen van wal over de alternatieve studentenvereniging Diogenes (door de makers per abuis ‘studentendispuut’ genoemd), terwijl wij nog op weg zijn naar de witte villa aan de Van Schaeck-Mathonsingel 10 (tip: kijk eerst op het kaartje waar je heen moet, en tik ter plaatse pas het cijfertje aan), waar het obscure punkbandje The Police nog voor drie man en een paardenkop heeft opgetreden.

Daarna voert de wandeling via de Stadsschouwburg, waar in 1963 de voor de hand liggende combi Edith Piaf/clown Bassie optrad, naar het Kolpinghuis. Tussen de herrie van het verkeer door (tip: neem oortjes mee) leren we van een ‘grandioos optreden van Pink Floyd’ (De Gelderlander), dat niet eens was uitverkocht omdat men pissig was over de exorbitante entreeprijs van 9 gulden.

Nederpop

Frank Boeijen komt langs in het Kronenburger Park, waar Follow the Music de pikorde in de nederpop schijnbaar achteloos overboord gooit en vervolgens Boeijens hit voor het gemak Kronenburger Park noemt; in platenzaak de Waaghals blijken stenen van de historische jazzplek de Stellakelder in de gevel te zijn verwerkt en ook het oude V&D-pand heeft een muzikale gebeurtenis in in de aanbieding gehad, schuin tegenover het Gradus ‘Al mot ik kruupen’ van Nimwegen-standbeeld.

Inmiddels zijn onze handen wit uitgeslagen (tip: trek touchscreen handschoenen aan) als we verder lopen, de stad uit richting het Belvoir Hotel. Maar niet voordat we vernemen over de slaapverwekkende show van Nico in De Lindenberg, het akoestische optreden van Black Francis op het plein Kelfkensbos voor Museum Het Valkhof en natuurlijk het Valkhofpark, dat al jarenlang de place to be is tijdens de Vierdaagsefeesten. En wat er met het Belvoir Hotel aan de hand is, moet iedereen zelf maar ontdekken tijdens de wandeling.

Terug de stad in, via mini-poppodium Merleyn en kelderbühne De Onderbroek naar Nijmegens grootste podium, Concertgebouw de Vereeniging, waar de artiesten komen die Doornroosje zijn ontgroeid. Al hadden we Motörhead ook wel in Merleyn willen meemaken. Vanaf De Vereeniging begint de lange wandeling naar De Basis, het oude Roosje (tip: zorg dat je onderweg naar het geweldige verhaal van de Nijmeegse damespunkers van Bambix en hun avontuur met Courtney Love luistert).

Achter O42 langs  

Maar hoe dichter we bij het kleurrijke gebouwtje aan de Groenewoudseweg komen, hoe verder we een gemiste locatie achter ons laten. Dat de Goffert niet in de tour zit, oké, begrijpen we heel goed; die ligt niet bepaald op loopafstand. Maar waar is O42 gebleven? Terwijl we door de Tweede Walstraat wel áchter het pand aan de Oranjesingel 42 langslopen om naar een niet meer bestaand optrekje te turen waar Doornroosje eind jaren 60 tijdelijk was neergestreken, missen we de zaal waar in 1989 de Urban Dance Squad, kort na hun vliegende start en doorbraak met Fast Lane, de flessen Jack Daniel’s liet rondgaan door een uitzinnig publiek en waar een paar jaar voor zijn dood de legendarische singer-songwriter Townes Van Zandt na een dik halfuur door zijn roadies ladderzat van het podium werd gesleept.

Maar ach ja, daarvoor had je er waarschijnlijk bij moeten zijn. Daarom hadden we ook best wel 9 gulden willen ophoesten voor Pink Floyd.