Music Meeting neemt afscheid van Park Brakkenstein
Festival Music Meeting sloot dit jaar een tijdperk af: na twintig jaar Park Brakkenstein als buitenlocatie te hebben gehad, gaat het festival komend jaar (grotendeels) weer terug naar binnen. Het was een gevarieerde muzikale en qua weer wisselvallige editie, met als Korea een centraal thema dankzij artist in residence Sun-Mi Hong, de in Nederland woonachtige Koreaanse drummer.
Twintig jaar geleden verkaste Music Meeting van de Stadsschouwburg en de Vereeniging naar het park. De eerste buiteneditie liet meteen zien welke uitdaging dit met zich meebrengt: op enig moment dat er niet overdekte concerten waren, ging het regenen. Bovendien was de timing, toen een week voor North Sea Jazz, niet gelukkig. Ook dit jaar had het festival te kampen met korte regenbuien, gelukkig nu wel op momenten dat de optredens plaatsvonden bij de luifeltent Ziro. Daarnaast is er in het pinksterweekend in Nijmegen inmiddels veel meer te doen, alsook het gratis Jazz in Duketown in Den Bosch met een sterke line-up. De bezoekersaantallen, ooit 20.000 in tijden dat het park voor een klein bedrag toegankelijk was, zijn in de loop der jaren teruggelopen naar een paar duizend nu. Veel trouwe bezoekers, die vele edities van de afgelopen veertig jaar hebben bijgewoond, maar waardoor vooral ook een ouder publiek op het festival afkomt.
Fijn programma
Aan de programmering ligt het niet; Music Meeting biedt nog steeds een fijn programma met verrassende muziek uit alle windstreken, waarbij Sun-Mi Hong, zoals gezegd voor de invulling van het thema Korea zorgde. Vooral vrouwelijke muzikanten uit haar geboorteland traden op, waarbij Sun-Mi zelf in drie bezettingen speelde. Erg fraai was bijvoorbeeld het Sori Quartet, met piano, taegum (een Koreaanse fluit), vocalen en drums.
Diezelfde maandag werd geopend door de Catalaans-Italiaanse band Barencia, die jazz en flamencodans met elkaar combineerde, waarbij er een mooie interactie was tussen de drie muzikanten en de Mexicaanse danseres Karen Lugo. Bij een duet met pianist Xavi Torres zag je de andere twee muzikanten vanuit de coulissen zichtbaar genieten van de improvisatie, in de wetenschap dat ook zij nog in duet mochten gaan met Lugo.
Ook qua dynamiek was het programma zeer divers: van het snoeiharde optreden van La Chiva Gantiva, een Colombiaans/Belgische band met vleugjes Red Hot Chili Peppers, die ook prima zou passen op Lowlands of Valkhof Festival, tot het ingetogen concert van zangeres Enji.
Op herhaling
Het programma was voor een deel op herhaling: Canzoniere Grecanico Salentino, Kimmo Pohjonen, Justin Adams en Richard Bona waren al eerder op Music Meeting te zien geweest. Het solo-optreden van accordeonist Pohjonen was ronduit teleurstellend: hoewel hij vooraf aankondigde dat hij tegenwoordig niet meer met loops werkt, gingen al vrij snel de beats aan, die alles overstemden en elke dynamiek uit het optreden haalden. Zijn duet met saxofonist Mats Gustafsson een dag later maakte gelukkig weer veel goed.
Voor Bona was zijn eerste optreden op Music Meeting in 2000 de doorbraak in Nederland. Met zijn optreden nu 25 jaar later speelde hij weer veel nummers van zijn eerste platen, met net zo veel verve als detijds. Voor de gelegenheid met een gastoptreden van de ook oorspronkelijk uit Kameroen afkomstige Ntjam Rosie. Het was wel duidelijk dat zij nog nauwelijks samen gerepeteerd hadden, maar dat maakte het plezier dat ze hadden er niet minder om.
Het festival werd afgesloten door De Niemanders, een project van Rocco Ostermann en Wout Kemkens, bekend van rockbands als Donnerwetter en Shaking Godspeed. Ostermann en Kemkens zijn langs azc’s gegaan op zoek naar muzikanten en troffen daar fantastische zangers, waarmee een mooie mix van rock, funk en wereldmuziek ten gehore werd gebracht (oplettende kijkers zagen in het achtergrondkoor Patrick Tilon, beter bekend als Rudeboy van de legendarische Urban Dance Squad). Je zou het kunnen beschouwen als een samenvatting van waar Music Meeting voor staat. De laatste akkoorden van Music Meeting in het park waren dan ook voor de Syrische operazanger Awn Maarof, die twintig jaar Park Brakkenstein afsloot met de aria O Sole Mio.
Toekomst festival nog onduidelijk
Maar het publiek bleef na afloop in het ongewis over de toekomst. Weliswaar heeft Music Meeting aangekondigd weer ‘de stad’ in te gaan naar een of meer binnenlocaties en een buitenpodium, maar wáár en wanneer is nog niet duidelijk. Zo veel keus is er voor komend theaterseizoen niet: de Schouwburg gaat verbouwen, het uitstapje naar De Lindenberg vorig jaar was niet zo’n succes en podia hebben de programmering voor het komende jaar al rond. Een logische keuze lijkt Doornroosje, waar eerder al twee edities van Music Meeting XS te beluisteren waren. Hopelijk hoeven we niet héél erg lang te wachten op de veertigste editie, want Music Meeting en de muzikale koers van dit festival blijven relevant.
