Geslaagde Fortarock-avond toont twee gezichten van metal
Het is misschien niet de meest voor de hand liggende double bill: Baroness en Kvelertak hebben hun sporen allebei ruimschoots verdiend, maar wel met verschillende soorten metal. Toch staan de formaties vanavond samen voor een co-headline show op het podium. Beide bands hebben een goede live reputatie en zijn graag geziene gasten in Nijmegen, dus het is niet vreemd dat Fortarock ze naar Doornroosje heeft gehaald.
Het Amerikaanse Baroness wordt voorafgaand aan de show in de wandelgangen door een enkeling omschreven als "een van hun meest favoriete bands". En het is niet moeilijk waarom: de band staat bekend om gelaagde, progressieve muziekstukken waarbij ze heen en weer vliegen tussen stevige rock en echte metal. Toegegeven, het is niet de meest toegankelijke muziek. Zelfs binnen nummers variëren ze voortdurend en worden traditionele songstructuren vaak achterwege gelaten.
Hoewel de band zegt bezig te zijn met een nieuw album, krijgen we vanavond een mooi overzicht van de greatest hits tot nu toe. De hele band speelt strak vanavond, maar de meeste aandacht gaat toch uit naar frontman John Baizley. Tijdens Take My Bones Away en March Of The Sea, beide van het album Yellow & Green, laat hij horen dat hij geen enkel probleem heeft om deze sterke albumtracks naar het podium te vertalen. Ook Rays Of Pinion klinkt goed vanavond.
In 2018 stond de band nog op het Fortarock festival, maar in deze ‘intiemere’ setting komt de muziek veel beter tot zijn recht. Toch komt het geheel zo nu en dan nog flets over: hoewel ook de rest van de band met veel enthousiasme lijkt te spelen en de meeste nummers echt niet verkeerd klinken, slaat de vonk nooit echt over. Al zal lang niet iedereen het daarmee eens zijn: om ons heen zien we groepen fans die, een uur lang, ieder nummer woord voor woord meezingen. En die fans worden vanavond op hun wenken bediend.
Kvelertak
Kvelertak tapt na een korte pauze uit een heel ander vaatje. De Noren spelen catchy, rechtdoorzee heavy metal waar de rock en roll vanaf druipt - met andere woorden: het is niet vreemd dat er leden van X Raiders in het publiek te spotten zijn. De band heeft al redelijk wat shows in Nijmegen gespeeld, maar vandaag is de eerste keer met frontman Ivar Nikolaisen, die in 2018 het stokje overnam van Erlend Hjelvik. Tevens is het de eerste Nederlandse show sinds de release van het vierde album Splid.
En met de opener van dat album, Rogaland, beginnen ze nog vrij rustig aan de set, maar met het daaropvolgende Crack of Doom drukken ze het gaspedaal vol in. Het wordt al snel duidelijk dat Nikolaisen vanavond niet voor half werk komt. Hij staat geen moment stil en heeft het publiek binnen vijf minuten om de vinger gewonden. Ook de gitaristen (vier maar liefst, waarvan één basgitarist) gaan mee in de energieke stage performance van de zanger, waardoor het contrast met de show van Baroness alleen maar groter lijkt te worden; de gecontroleerde show van de Amerikanen lijkt het feestelement van Kvelertak alleen maar groter te hebben gemaakt.
Uiteraard worden nummers als Blodtørst met veel enthousiasme ontvangen, maar ook het nieuwere Bråtebrann klinkt geweldig. Tijdens dat nummer ligt, net als bij 1985, de nadruk veel meer op hardrockpartijen en instrumentale intermezzo’s, maar zodra de sleur er ook maar een beetje in dreigt te komen wordt er alweer gas bij gegeven. Waar Baroness met veel bezieling speelde, daar staan de leden van Kvelertak als bezetenen op het podium. Zo weten deze Noren, juist met hun no nonsense aanpak, uiteindelijk een meeslependere show neer te zetten.
