Onnodig Toy Story 4 wel weer spectaculair, komisch en ontroerend ****
Terwijl de zoveelste Spider-Man ongeduldig slingerend op mijn bezoek wacht, wil ik eerst nog even een en ander aan mening kwijt over Toy Story 4, waar ik een paar dagen geleden naartoe ben geweest.
Ik heb er mijn oude dvd-recensie van Toy Story 3 voor een ander medium nog maar eens op nageslagen en daar lees ik het inderdaad terug: onder de kop ‘Volmaakt slot’ eindigt het stuk met de woorden: "In de ontroerende slotscène is Andy voor het eerst een écht personage. Weten we ook eindelijk waarom al die toys zo dol op hem waren. Onovertroffen." Ik sta hier nog volledig achter: Toy Story 3 was in 2010 de volmaakte kroon op een ijzersterke trilogie, waarin speelgoedpersonages worstelen met geloofwaardige speelgoedproblemen en speelgoedgevoelens. Pixars kers op de taart.
Verrassing
Dus kwam de aankondiging een paar jaar geleden van een vierde Toy Story als een behoorlijke verrassing. Niet per se een aangename verrassing kan ik je verzekeren. Waarom de draad weer oppikken na zo’n volmaakt slot? Geld zal zeker een rol hebben gespeeld. Maar ook dat het voor de kijker natuurlijk uitermate prettig toeven is in de speelgoedwereld van sheriff Woody en ruimteman Buzz. Dat laat Toy Story 4 voor de vierde keer duidelijk zien. Maar toch – en ik heb eigenlijk een hekel aan deze terminologie – ontbreekt de urgentie aan dit (voorlopig) laatste deel. Het verhaal was immers al af.
Aan het genoemde slot van Toy Story 3 schenkt Woody’s eigenaar Andy zijn kartonnen doos speelgoed aan kleuter Bonnie, die de oude speeltjes dankbaar aanvaardt. In het begin van deel 4 zien we dat Woody door Bonnie steeds minder vaak wordt uitgekozen om mee te spelen. Maar trouw als hij is – het wordt per film steeds duidelijker waarom Tom Hanks de perfecte stemvertolker van de brave cowboy is – doet hij er alles aan om het 'zijn kind' naar de zin te maken. Zelfs als dat inhoudt dat hij zich als een soort mentor moet ontfermen over Forky, een door het meisje van een wegwerkvorkje gemaakte poppetje; een geduchte concurrent immers. Geen eenvoudige taak. Forky heeft namelijk de onbedwingbare behoefte om zich in elke afvalemmer te werpen die hij tegenkomt.
Toch weer ontroerd
Tijdens een campervakantie van het gezin levert dat een hoop problemen en daaropvolgende avonturen op in onder meer een pretpark, waar de felgekleurde knuffels Bunny en Ducky (Jordan Peele en Keegan-Michael Key) voor toegevoegde waarde zorgen, en vooral in een stoffige antiekwinkel. Hier speelt de dominante meisjespop Gabby Gabby (Christina Hendricks) de baas, met een handvol creepy buikspreekpoppen als haar horror-adjudanten. Zij is gefrustreerd doordat haar geluidsbox nooit heeft gefunctioneerd, waardoor ze nooit de liefde van een kind heeft gevoeld. Ja, hier dienen zich weer enkele ontroerende momenten aan, waar de scenaristen van Pixar patent op hebben. Met dank ook aan de computerwizards, want de animaties – in dit geval het verlangen in Gabby's plastic ogen – van Toy Story 4 zijn weer fenomenaal.
Maar wat mij betreft richten de Pixar-medewerkers hun genialiteit op nieuwe titels en niet op Toy Story 5. Want wie zich graag laat onderdompelen in de Toy Story-wereld kan nog prima terecht bij de vier bestaande films. Daar vallen nog genoeg details uit te halen. In verband met deel 4 verdient Keanu Reeves een speciale vermelding, die in dit laatste deel fraai getypecast is als de Canadese stuntracer Duke Caboom.
