Beauty and the Beast technisch wél van deze tijd ***
Ghost in the Shell is niet de enige animatiefilm waarvan deze week een live-actionvariant de bioscoop in rolde. Voor de enkeling die het ontgaan is: ook Disney heeft zijn eigen tekenklassieker Beauty and the Beast een remake gegeven. Met Harry Potter-actrice Emma Watson als Belle en de computer als het Beest.
Als je niet vies bent van commercie, en dat is Disney niet, is het best heel slim waarmee het ‘Huis van de muis’ bezig is: de complete getekende back catalogue opnieuw uitbrengen in live-actionuitvoeringen. Kassa. Zo bewezen eerder Alice in Wonderland, Jungle Book en nu ook Beauty and the Beast, dat afgelopen weekend alvast het Nederlandse openingsrecord van 2017 aanscherpte. En net als de voorgangers is ook deze update van Belle en het Beest het bekijken zeker waard. Maar beter dan de tekenfilm…? Even kort de plot: een in een harig Beest met horentjes en geitenpoten veranderde prins kan de betovering van hem en zijn kasteel met personeel pas verbreken als hij iemand vindt die van hem houdt, ondanks zijn afschrikwekkende verschijning - want pure schoonheid zit immers van binnen. Entree Belle - niet gehinderd door enig gebrek aan uiterlijke schoonheid.
Hork van een Beest
De tijd van zulke herverfilmingen is er ook naar. Was het vroeger bijna noodzakelijk om sprookjes in een tekenfilmjasje te gieten, tegenwoordig kan met de doorontwikkelde cgi-technieken vrijwel alles. Zelfs een Beest (onder de cgi zit Dan Stevens verscholen) er níet uit laten zien als een computeranimatie, iets wat bij Beauty and the Beast helaas goed gelukt is. Om die reden – voor de duidelijkheid: het Beest lijkt wel degelijk op een computeranimatie - is het Beest ook helemaal niet eng. Je kunt je eigenlijk best wel voorstellen dat Belle (Emma Watson) op hem valt, ware het niet dat het een hork van een Beest is. Niets leuks, vriendelijks of sympathieks aan. Totdat hij, ineens, plotseling, onverwacht en onaangekondigd, als een blad aan een boom omslaat en – hoe zal ik het zeggen? – inééns wél leuk, vriendelijk en sympathiek is. Had ik al gezegd dat dit vrij plotseling gebeurt? En tja, wat mij betreft komt het daarna met de chemie tussen Belle en het Beest ook niet meer goed. Wat, en ik vind het jammer om te moeten noemen, ook te maken heeft met hun acteerprestaties. Die waren in de tekenfilm uit 1991 in elk geval beter.
Hoe dan ook: hoewel realisme in sprookjes meestal niet hét argument is om de film op te beoordelen, mag je er toch wel een béétje van verwachten? Ten behoeve van de geloofwaardigheid bijvoorbeeld – al klinkt dat misschien ook vreemd in het geval van een sprookje. Want betoverde, pratende, zingende en dansende kapstokken, klokken en kandelaars kom ik inderdaad ook niet dagelijks tegen. Maar toch kan iedereen daar, denk ik, wel prima in meegaan. En het moet gezegd: het digitaal leven inblazen van de huisraad van het extreem protserige kasteel is fantastisch gelukt.
Gay-momentje
Over protserig gesproken: Disney kondigde heel protserig aan dat Beauty and the Beast het eerste homoseksuele personage in een Disneyfilm zou bevatten. Deze LeFou (Josh Gad), de niet-grappige comic relief annex het hulpje van de aalgladde Gaston (Luke Evans), die vastbesloten is Belle tot zijn vrouw te nemen, is weliswaar zeer stereotiep gay, maar valt niet openlijk op mannen. Tot hij aan het happily ever after-slot drie seconden op de dansvloer te zien is met een andere man. Nog voordat je ‘gay-moment’ hebt gezegd, is het alweer voorbij.
Maar naar Beauty and the Beast ga je niet om van de personages te genieten. De 3D-techniek is overdonderend, de betoverde kasteelinventaris is – zoals gezegd – fantastisch en de sfeer is vertrouwd Disney-ouderwets, ook dankzij de klassieke musicalliedjes en –choreografieën, met als hoogtepunten het door kandelaar Lumière (Ewan McGregor) gezongen Be Our Guest en de titelsong van theepot Mrs. Potts (Emma Thompson). Eigenlijk is (op wellicht het vluchtige gay-momentje na) van Beauty and the Beast alleen de techniek van deze tijd.
Al met al een heerlijke kerstfilm, zo vlak voor Pasen.
