De muzikale inspiratie van Simon Snel
Simon Snel is een rootsartiest die je meeneemt naar de broeierige uithoeken van de Amerikaanse muziekcultuur. De meeste mensen zullen hem kennen als zanger van het Nijmeegse Black Bottle Riot, een stevige bluesy rockband met eigen werk. Begonnen als straatmuzikant, speelt hij nu als solo-artiest akoestische rhythm ‘n blues. Tijdens zijn shows vertolkt hij het werk van zijn muzikale helden uit de jaren veertig tot en met de seventies. In 2010 behaalde hij een Master Composition & Music Technology aan de HKU. Sinds 2011 is hij ook werkzaam als docent bij De Lindenberg, Huis voor de Kunsten in Nijmegen.
21 april verschijnt de nieuwe plaat van Black Bottle Riot, die gepresenteerd zal worden in Doornroosje.
Bij het horen van welke plaat / artiest / componist besloot je muzikant te worden?
Eind jaren negentig ontdekte ik Steve Earle. Die werd al snel een groot voorbeeld voor me. Het album El Corazon uit 1997 maakte veel indruk op mij. Op het nummer If You Fall zingt en speelt hij alsof zijn leven ervan af hangt. Tegendraadse rauwe rootsrock met een scheutje bravoure. Zijn songwriting en persoonlijke stijl en uitstraling werden een grote inspiratie.
Ik speel ongeveer sinds mijn 15de gitaar en kreeg les van Pieter Klaassen. Een geweldige gitarist en leraar. Hij stond open voor alles wat ik wilde leren. Ook begon ik met zingen en mondharmonica spelen. Dat laatste viel natuurlijk vooral op, want mondharmonica, dat doet niet iedereen.
Rond mijn 18de ontmoette ik een paar straatmuzikanten op straat in Nijmegen. Die leerden mij de muziek van Johnny Cash en de Creedence Clearwater Revival kennen. Ik vond ze geweldig. Ze speelden fantastisch en hadden een mooie vriendin mee die tamboerijn speelde en het geld ophaalde. Ik was totaal verkocht.
Op een dag besloot ik zelf naar de binnenstad te sjokken en een paar nummers op straat te gaan spelen. Natuurlijk was ik doodnerveus. Die eerste keer heb ik waarschijnlijk een half uur mijn gitaar staan stemmen om maar niet te hoeven beginnen. Met knikkende knieën zette ik het eerste nummer in, en na een minuut of vijftien rolden de eerste guldens en kwartjes mijn kant op. Dat was ontzettend kicken! Vanaf dat moment kon ik niet meer terug. De straat was destijds de beste leerschool voor mij als beginnend muzikant.
Welke plaat is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
King King van de Red Devils heb ik zeker een miljoen keer gedraaid en het gaat me nog steeds niet vervelen als ik het weer eens hoor. De stem en mondharmonica-sound van Lester Butler waren weergaloos. Tijdens mijn middelbare schoolperiode ontstond mijn interesse voor/in muziek. Ik luisterde allerlei soorten muziek, van garagerock tot hiphop. Bands zoals de Beastie Boys en The Black Crowes. Ook de blues kreeg me te pakken. En dan vooral de rauwe akoestische variant uit de Mississippi Delta. Die leerde ik dankzij mijn moeder kennen. Zij had een mooie platencollectie die ik me langzaam toe-eigende. Er waren twee lp’s extra bijzonder voor me. Een van Lightnin’ Hopkins en een plaat van Sonny Terry & Brownie McGhee. De klanken van die zangers gingen door merg en been. Ik was niet zo van de gladde popliedjes uit die tijd. Ook luisterde ik naar Radio Rataplan. Het vrije radiostation dat was ontstaan vanuit de Nijmeegse kraakbeweging. Zo leerde ik alternatieve muziekstijlen kennen zoals punk en garagerock. Bands die je nergens anders hoorde.
Ook leerde ik de band Little Feat kennen van zanger Lowell George. Dat is misschien wel mijn meest favoriete band aller tijden geworden. Veel muziek uit de jaren zeventig sprak me sowieso aan. Ik hou van de ongepolijste zang uit die tijd en elektrische gitaren met fuzz pedalen. Bands zoals Canned Heat, ZZ Top, Black Sabbath en de Creedence.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Ik heb veel mooie shows gezien, waaronder lang geleden een concert van B.B. King in de Rijnhal in Arnhem. Ik werd meegenomen door de vader van een vriend. Ik denk dat het achteraf gezien meer indruk op mij maakte dan ik destijds besefte. Het duurde daarna nog jaren voordat ik me echt ging verdiepen in het gitaarspel van gitaristen zoals B.B. King en Jimi Hendrix.
Begin dit jaar was ik bij een optreden van bluegrass-muzikant Billy Strings in de Melkweg in Amsterdam. Billy is een ongelofelijk talent. Wat mij aanspreekt aan zijn stijl is dat hij, naast dat hij ontzettend virtuoos is, inspiratie haalt uit diverse muziekstijlen en andere kunstvormen. Hij is niet bang om tegen heilige huisjes aan te schoppen en geeft een nieuwe draai aan een behoorlijk traditioneel genre. Hij heeft een band zonder drums, maar het voelt als een volwaardige rockshow. In de Melkweg ging het dak er volledig af.
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren? Of welke nieuwe artiest moeten we in de gaten houden?
Zoals ik als zei, Billy Strings vind ik erg goed! Ook countryzanger Joshua Ray Walker is er een om in de gaten te houden. Daarnaast vind ik natuurlijk dat iedereen naar het nieuwe album van Black Bottle Riot moet gaan luisteren, dat 21 april uitkomt met een knallende releaseshow in Doornroosje Nijmegen. Shameless plug zoals ze dat noemen, haha. We hebben er vier jaar keihard aan gewerkt met bloed zweet en tranen en zijn apetrots op deze plaat. Ook op de samenwerking met kunstenaar Bas Meeuws, die de hoes heeft gemaakt. Dat moet ik uiteraard van de daken schreeuwen!
https://www.simonsnel.nl
https://www.blackbottleriot.com
Kaartjes voor het concert van Black Bottle Riot op 21 april in Doornroosje kun je hier kopen.
