De muzikale inspiratie van Richie Reichgelt
Richie Reichelt is een Nijmeegse jazzgitarist die door heel Europa toert en met vele grote namen speelt, zoals Eric Vloeimans, Tineke Postma en Joseph Bowie. Vorig jaar stond hij nog in Brebl met Philip Lassiter, trompettist en arrangeur van Prince. Maar we kennen hem ook van de Jazz Republic Sessions die hij jaarlijks tijdens Otis Park organiseert. Recent startte Reichgelt met een nieuw project: Elvira, een duo met de Eindhovense singer songwriter Iris Penning. In mei komt zijn nieuwe plaat uit, die in Brebl wordt gepresenteerd met een concert.
Bij het horen van welke plaat besloot je muzikant te worden?
Toen ik 9 jaar was draaide mijn moeder eens een liedje van Paco de Lucia. Ik vond het prachtig en vroeg haar wat het was. Ze zei dat het een gitarist was. Het was zó mooi, dat ik een gitaar wilde. Niet dat ik toen wist dat ik professioneel muzikant wilde worden, maar dat was de eerste vonk.
Mijn vader draaide overigens ook altijd Afrikaanse platen met veel percussie en die hebben ook veel invloed gehad op mijn muzikale ontwikkeling.
Welke plaat is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Er is niet echt één plaat te noemen die alles heeft beïnvloed, het is natuurlijk een hele reeks van invloeden en inspiratiebronnen geweest gedurende mijn leven. Om een voorbeeld te noemen is er een plaat die ik op mijn veertiende ontdekte. Op YouTube kwam ik een filmpje tegen van Wes Montgomery. Dat was de eerste keer dat ik jazzgitaar hoorde. Ik ging toen naar mijn gitaarleraar Ton van Engelen en vroeg hem: “Wat ís dit? Dit is te gek!” Ton heeft toen een verzamel-cd voor mij gemaakt met verschillende jazzgitaristen uit verschillende hoeken van de jazz. Daar stonden liedjes op van Jim Hall, George Benson, Kenny Burrell, John Scofield en vele anderen. Ik heb die plaat helemaal grijs gedraaid, zo vaak dat ik alle solo’s mee kon spelen.
Maar als je me vraagt welke plaat ik zou meenemen naar een onbewoond eiland, zou ik zeggen Interplay van Bill Evans. Dat is de enige plaat die ik sinds mijn zestiende luisterde en nu soms nog steeds opzet als ik goeie muziek wil horen.
Welk concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Er zijn natuurlijk vele concerten die indruk hebben gemaakt en me hebben gevormd, maar als ik er maar één mag noemen denk ik aan de memorial service van de legendarische Roy Hargrove. Hij was mijn grote held. In 2018 is hij helaas overleden, en om hem te eren werd er een groot herdenkingsconcert gegeven in New York. Daar speelden allerlei muzikale grootheden tijdens een vijf uur durende avond ter ere van hem. Die avond speelde Norah Jones, Wynton Marcalis, the RH factor, en alle muzikanten waar hij mee heeft gespeeld.
Alle liveconcerten van Roy Hargrove hebben overigens indruk op mij gemaakt. Ik heb hem regelmatig zien spelen, van Leiden tot Berlijn tot New York. Na afloop nodigden mijn muzikale vrienden en ik hem en zijn bandleden dan uit voor een jamsessie in de kroeg. Daardoor heb ik meerdere keren met hem en zijn muzikanten het podium kunnen delen.
Welke recent uitgebracht plaat zouden we móéten luisteren?
Across A Spectrum van Yoràn Vroom is een prachtige plaat van één van de beste drummers van Nederland. Hij heeft Nederlandse topmusici uitgenodigd om samen een plaat te maken. Het album is redelijk onbekend maar het is de beste plaat die ik in tijden heb gehoord. Mijn favoriete nummer van de plaat is Brother Mouzone, waar mijn goede vriend Daniël Eskens de baspartij speelt. Hij speelt ook op mijn volgende plaat, die ik 24 mei presenteer in de Brebl.
