Review Ron Sexsmith Doornroosje

Fans van de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith hebben er lang op moeten wachten – zijn laatste album Exit Strategy of the Soul dateert alweer uit 2008 -  maar eindelijk kwam in maart van dit jaar zijn nieuwste album Long Player Late Bloomer uit. De in 1964 in St. Catharines, Ontario geboren Ronald Eldon Sexsmith maakt al decennia lang muziek en zijn indrukwekkende oeuvre beslaat inmiddels 12 albums.

Sexsmith wordt al jaren geroemd om zijn fabelachtige manier van tekstschrijven – getuige frases als ‘Nursing the exit wound from a near fatal mistake’ (No Help At All) - en de wijze waarop hij deze verpakt in melancholische en melodieuze composities.

Ondanks de erkenning van vele collega-artiesten en mensen uit de muziekindustrie staat Sexsmith niet in grote zalen als Paradiso, Vredenburg of de HMH maar is hij aangewezen op kleinere clubtours, zoals vanavond in een niet eens uitverkocht Doornroosje. De zaal is slechts voor driekwart gevuld. Met ware muziekliefhebbers, dat wel.

Sexsmith speelt een aantal nummers van zijn nieuwe album, waaronder het prachtige The Reason Why, het overtuigende Believe It When I See It en Late Bloomer. Maar ook werk van eerdere albums passeert de revue, zoals het lieflijke Strawberry Blond (Other Songs, 1997), Hard Bargain (Retriever, 2004), het fragiele Secret Heart (Ron Sexsmith, 1995), Brandy Alexander (Exit Stategy of the Soul, 2008) en Wasting Time (Ron Sexsmith).

Elvis Costello

Hoewel het Sexsmith maar niet lukt een groter publiek aan zich te binden en de brede waardering  te krijgen die hij verdiend, heeft hij fans in hoge kringen van de muziekwereld. Artiesten als Paul Mc Cartney, Elvis Costello, Ray Davies, Bruce Springsteen, Steve Earle en Bob Dylan - zelf toch ook niet de minste tekstschrijver – zijn fanatiek bewonderaar van Sexsmith.

Veel van zijn liedjes zijn gecovered door gearriveerde artiesten. Zo namen Rod Stewart, Nick Lowe en Lesley Feist – met wie Sexsmith samen het nummer Brandy Alexander schreef - Secret Heart op, staat Whatever It Takes op het succes-album Crazy Love van Michael Bublé, is Fallen een track op de CD Hymns of The 49th Parralel van K.D. Lang en is het titelstuk van het laatste album van Emmylou Harris, Hard Bargain, eveneens van Sexsmith.

Jackson Browne

Eigenlijk is Sexsmith vanavond niet te betrappen op een enkel minder nummer. Het is allemaal even fraai en betekenisvol. Begeleid door doorgewinterde muzikanten – waaronder drummer en backing vocalist Don Kerr met wie hij in 2005 het album Destination Unknown opnam – steelt Sexsmith de harten van zijn toehoorders. Als hij het publiek vraagt of zij de film Love Shines (2010) gezien hebben - waarin hij zelf het onderwerp is - zet de band het gelijknamige nummer in en pakt Sexsmith nog maar eens lekker uit.

In ieder voorbijkomend nummer krijgt zijn gitaarspel en stemgeluid - die doet denken aan Jackson Browne – ruim baan. Na bijna twee uur spelen krijgt het publiek nog een waardige afsluiter als Sexsmith op verzoek uit de zaal als toegift het veelzeggende Imaginary Friends (Retriever) speelt.

Waarom Sexsmith nooit is doorgebroken bij een groter publiek blijft een raadsel. Wellicht gaat hier na Long Player Late Bloomer verandering in komen want dit is wel zijn meest toegankelijke plaat. En daarbij is het album tot stand gekomen in samenwerking met succes-producer Bob Rock (Metallica, Mötley Crüe, The Cure, Michael Bublé) en kreeg Sexsmith hulp van muzikanten als gitarist Rusty Anderson (Paul McCartney), toetsenist Jamie Edwards (Aimee Mann), drummer Josh Freese (Nine Inch Nails) en bassist Paul Bushnell (No Doubt).

Als het aan het in Doornroosje aanwezige publiek ligt komt die grote doorbraak er alsnog en ligt ook de rest van de wereld binnenkort aan Sexsmith’s voeten. Al zal hij wel nooit mainstream worden. Daarvoor is Sexsmith gewoon net iets te bijzonder.

Wat: Ron Sexsmith
Waar: Doornroosje Nijmegen
Wanneer: 17-09-2011
Door: Rick Warner
Foto's: Arnout Drent

Website Ron Sexsmith